Sad Fog over Sinister Runes - Vomitory

In dream of darkest grief

I see the thoughts stand as trees

As crimson scars are breaking through

The frozen skies where I have my moon

Through the dark I try to walk

Where no one can hear the words I talk

A wind of cleansing cold caressed the mournful sight

That was my last

Glowing before my distant eyes a livid moonlight seems so wise

Haunting every thought that passed in beckons me To seek the vast

Sad fog over sinister runes

All the dim is clear for me but still I can not touch what I see

The glade I have reached is calm and cold

All the hidden should be told

But where is relief now when I am here

When I am come through all these years

Grey veils lies before my hands where the runes of my fate stands

Stalking through the ended nights

My funeral fire shines to the skies

I burn into ashes to meet my moon

Through sad fog over sinister runes

The flames caressed me into mist, extinguished my thoughts to resist

An abyss opened under me, sorrows gave me to my dreams

Now when all paths back are lost, I can feel the falling frost

Forever to be shunned inside remembranch which is not mine

When thoughts are cold and all horizons ends to glow

My shadows melts into a silent lake

Where frozen streams shall flow

All I see is light above that vanishes through the dim

Now I close my eyes into the past

To drown through the dark and grim

Ең қараңғы қайғыны түсінде

Мен ойлардың ағаш сияқты тұрғанын көремін

Қып-қызыл тыртықтар өтіп бара жатқанда

Менің айым бар мұздатылған аспан

Мен қараңғыда жүруге   тырысамын

Мен сөйлейтін сөздерді ешкім ести алмайтын жерде

Қайғылы көріністі тазалау суық жел сипады

Бұл менің соңғы болдым

Алыстағы көз алдымда жарқыраған ай нұры дана болып көрінеді

Іштен өткен әрбір ой мені кең іздеу  жүргізеді

Жаман рундардың үстінде қайғылы тұман

Мен үшін барлық күңгірт түсінікті, бірақ мен әлі көрген нәрсемді ұстай алмаймын

Мен қол жеткізген шала тыныш  суық 

Барлық жасырын  айту керек

Бірақ мен осында болғанда қазір жеңіл қайда болсын 

Мен осы жылдар бойы келгенде

Сұр жамылғылар менің тағдырымның рундары тұрған қолымның алдында жатыр

Аяқталған түндерді бақылап отыру

Менің жаназа отым аспанға нұрын шашады

Мен айымды қарсы алу үшін күлге айналамын

Жаман рундардың үстіндегі қайғылы тұман арқылы

Жалын мені тұманға айналдырды, қарсы тұруға ойларымды сөндірді

Астымнан тұңғиық ашылды, мұң мені арманыма  берді

Енді барлық кері жолдар жоғалған кезде, мен аузды сезінемін

Мәңгі                    мендік емес

Ойлар салқын болғанда және барлық көкжиектер жарқырап бітеді

Менің көлеңкелерім тынымсыз көлге  еріді

Мұздатылған ағындар қай жерде ағу керек

Менің көретінім, күңгіртте жоғалып кететін жоғарыдағы жарық

Енді өткенге көзімді жамамын

Қараңғылық пен қараңғылықта батып кету