Письма убитого человека - УННВ

Покидая этот мир, я буду спокоен

Больше меня не обманут и не оскорбят тем более

Вся жизнь — как поле боя

Я жертвую собою

Лишь для того, чтобы осталось что-то доброе, живое

Вы ещё не устали от моих историй?

От моей лапши у Анджелины Джоли на ушах мозоли

Вы кто такие?

Чему вас учат в школе?

Туши сигарету, съезди в санаторий, Коля

С того света Вам глаголю, матом здесь у нас не кроют

Настоящий андерграунд, ты понял, мы даём здесь волю вони

На раны тебе сыпал соль, никогда не был чужой

Моё хобби — крутить большой джойнт

Из другой реальности хэдшот имеет адский запашок

Каждый мой стишок и жир-жир-жир-жир-жирнее ваших жоп

Мёртвое моё флоу выше облаков, вновь и вновь

В бровь и в бровь, на тот свет уже давно готов

Жаль, больше не вздохну и солнце не увижу

Не забью себе косяк, как стелят буквы не услышу

Не почувствую тепла любви, касания тела

Тех поцелуев и нежности, что так сильно хотелось бы

Не услышу бита и станет скучно без загонов

Ни одна тут ерунда не станет в горле больше комом

И не манит еда, ни витамин, ни вода

Ни запах шишек душистых, ни в небе ярком звезда

Не увлажнится пизда, что по ночам я лелеял

Никто не спросит: «Как дела?»

и плюхами не подогреет

Не поставят диагноз врачи в нашем подъезде

И, пожалуй, буду рад, что не пропал я в этой бездне

Ведь познал не так давно, что жизнь наша прекрасна

Что душа есть у меня, что вашей грязи не подвластна

Я пишу все эти письма, пока свечи не погаснут

Вы сожгите все их после, моя сущность в небе ясном

Эта жизнь, да, дана нам не зря

Так проживи её, любя, тут день от дня

Ведь эта жизнь, да, дана нам не зря

Так проживи её, любя, тут день от дня

Заберите мою музыку, мои стихи

Имя тоже мне не нужно, и его бери

Запустите мою кровь по течению реки

Всё, что от меня осталось, закрути, скури

Выколи глаза мои, теперь они твои

И в подарок тебе руки — создавай, твори

Пусть ублюдки продолжают прибавлять нули

Мои волосы и ногти заверните в корабли

Да мне на Вас нассать, как на угли

Вот эти строчки вроде хорошо легли

Вы лишь оказывали помощь, но не помогли

И мы откинули копыта, в лету канули

Это не твой кумир, это твой внутренний мир

Заставляет затирать эти письма до дыр

Между жиром и жизнью зачем-то выбрали жир

Так и забыли маршрут, проебали ориентир

Бұл дүниені тастап, мен тыныш боламын

Мен енді алданып, қорланбаймын

Бүкіл өмір майдан даласындай

Мен өзімді құрбан етемін

Тек жақсы нәрсені тірі қалдыру үшін

Менің хикаяларымнан шаршадыңыз ба?

Анджелина Джоли менің кеспемнен құлағында мозолей бар

Сен кімсің?

Олар саған мектепте не үйретеді?

Шылымыңды сөндір, санаторияға бар, Коля

Мен саған о дүниеден айтамын, біз бұл жерде ұятсыздықты қолданбаймыз

Нағыз жер асты, түсінесіз бе, біз мұндағы сасықтарды шығарамыз

Жараларыңа тұз құйдым, Жат болмадым

Менің хоббиім - үлкен буын иіру

Басқа шындықтан, бас атқанда тозақ иісі бар

Менің әрбір рифм және сенің есектерінен майлы-майлы-майлы-майлы

Менің өлі бұлттардың үстінде ағып жатыр, қайта-қайта

Қасқа да, қасқа да, о дүниеге де әлдеқашан дайын

Өкінішті, енді дем алмаймын, күнді көрмеймін

Мен өзім үшін джемб жасамаймын, әріптердің қалай салынғанын естімеймін

Мен махаббаттың жылуын, дененің жанасуын сезбеймін

Маған қатты ұнайтын сүйістер мен нәзіктіктер

Мен соғуды естімеймін және қораларсыз жалықамын

Мұндағы бірде-бір бос сөз көмейде түйіршікке айналмайды

Ал тамақ өзіне дәрумен де, су да тартпайды

Хош иісті конустардың иісі де, жарық аспандағы жұлдыз да емес

Түнімен бағып-қаққан көсем суланбайды

«Қалайсың?» деп ешкім сұрамайды.

және шашыраумен жылынбайды

Біздің подъездегі дәрігерлер диагноз қоймайды

Ал, осы тұңғиықта жоғалып кетпегеніме қуанатын шығармын

Өйткені, мен біздің өміріміздің әдемі екенін жақында білдім

Менің жаным бар екенін, сіздің кіріңіз бағынбағанын

Мен осы хаттардың бәрін шам сөнгенше жазамын

Соның бәрін өртеп жібересің, менің мәнім ашық аспанда

Бұл өмір, иә, бізге бекер берілген жоқ

Сондықтан күн сайын осында сүйіп өмір сүріңіз

Өйткені, бұл өмір, иә, бізге бекер берілген жоқ

Сондықтан күн сайын осында сүйіп өмір сүріңіз

Менің музыкамды, поэзиямды алыңыз

Маған да ат керек емес, ал

Менің қанымды өзенмен ағызыңыз

Менен қалғанның бәрі, айналдырыңыз, түтеңіз

Менің көзімді ойып ал, енді ол сенікі

Ал қолдарыңызға сыйлық ретінде – жасау, жасау

Аналар нөл қоса берсін

Шашым мен тырнағымды кемелерге орап ал

Мен саған көмірдей сийейін

Бұл сызықтар жақсы сәйкес келетін сияқты

Сіз тек көмектестіңіз, бірақ көмектеспедіңіз

Ал біз тұяғымызды кері лақтырып, ұмытылып кеттік

Бұл сіздің кумиріңіз емес, бұл сіздің ішкі әлеміңіз

Бұл әріптерді тесіктерге қайта жазуға мәжбүрлейді

Қандай да бір себептермен олар май мен өмірдің арасында майды таңдады

Сондықтан олар маршрутты ұмытып, бағдарды бұзды