The Destroyers Of All - Ulcerate

They fall from spoiled skies

Strangled of grace

And know only to mask their vile faces

They know not the figure staring back at them;

Not their beginning nor end

They surrender in blissful fate

The undying pariah

To which the cowards shun and beg remission

Cold-blooded and callous

It does not grieve

It will never grieve

So detached, the destroyers

Wide eyed in rapture and unfulfilled

In ignorance they remain

Until their ruin

Bring me the comfort of cold inertia

Bring me the graves, poised for our leaden demise

Our extinction, seeded in blind avarice

Come dawn, no light will be thrown on them

This vermin, these ingrates

Us of the earth

The destroyers of all

Олар бұзылған аспаннан құлады

Рақымды тұншықтырды

Тек олардың сұмдық жүздерін жасыруды біліңіз

Олар өздеріне қарап тұрған фигураны білмейді;

Олардың басы да, соңы да емес

Олар бақытты тағдырға бағынады

Өлмейтін пария

Одан қорқақтар қашып, кешірім сұрайды

Суық қанды және қатал

Бұл мұңайтпайды

Ол ешқашан қайғырмайды

Осылайша бөлінген, жойғыштар

Көңілге бөленген және орындалмаған

Надандықта олар қалады

Олардың жойылғанына дейін

Маған суық инерцияның жайлылығын әкеліңіз

Маған біздің қорғасыннан өлуге дайындалған қабірлерді әкеліңіз

Біздің жойылып кетуіміз, соқыр ашкөздікке себілген

Таң атса, оларға нұр түспейді

Мына жәндіктер, мыналар ренжімейді

Біз жер

Барлығын жойушылар