Воскресение - Тёплая Трасса

Кто бы хранил мне яркую душу,

Кто бы сказал: перед смертью не трушу!

Если б не пела сила моя,

Ночь не на небе,

Ночь на земле — это я.

Что ж берега затуманены слезно,

Там, в глубине, высоко и серьезно,

В полном разгаре вечного дня

Звездочка в небе,

Звездочка в небе Кремля.

Или вас бабушки не научили

Смыслу покоя в слове Мужчины,

Добрая льдинка в лице января,

Мир — это жажда,

Мир — это жажда огня.

Мне моя смерть диктовала раскаты,

Вот, мы одни и легки и крылаты,

Святы мои вечера!

Завтра — сегодня,

Завтра — сегодня — вчера.

Вы не скулите, добрые люди,

Смерть — это пыль на серебряном блюде,

Жизнь — это подвиг для мотылька,

Жизнь — это подвиг,

Жизнь — это смех ветерка.

Крестики-нолики, мысли любые,

Яркие тени, тени вставные,

Что тебе снилось, наша заря?

Солнце скрывалось,

Солнце скрывалось не зря.

Вот мы одни с бесконечной страною,

То, чего нет, я уже не открою,

Я не скучаю, помню Россию,

Я верю в Настю-Анастасию,

Здраствуй, родная,

Здраствуй, родная моя.

Жарқын жанымды кім сақтайды,

Кім айтады: өлім алдында мен қорықпаймын!

Менің күшім ән салмаса,

Түн аспанда емес

Жердегі түн мен.

Жағалар көз жасына толып,

Онда, тереңдікте, биік және байыпты,

Мәңгілік күннің толық қарқынында

Аспандағы жұлдызша

Кремль аспанындағы жұлдыз.

Немесе әжең үйретпеген

Ерлер сөзіндегі тыныштық мағынасы,

Қаңтар алдында жақсы мұз,

Дүние шөлдеген

Дүние – отқа шөлдеген.

Менің өлімім маған таң қалдырды,

Міне, біз жалғызбыз, жеңілміз және қанаттымыз,

Менің кештерім қасиетті!

Ертең - бүгін

Ертең - бүгін - кеше.

Сіз жыламайсыз, жақсы адамдар,

Өлім – күміс табаққа салынған шаң

Көбелек үшін өмір ерлік,

Өмір - бұл ерлік

Өмір - бұл желдің күлкісі.

Тик-так-аяқ, кез келген ой,

Ашық көлеңкелер, қосылатын көлеңкелер,

Не туралы армандадың, біздің таң?

Күн жасырынып қалды

Күн бір себеппен жасырылды.

Міне, біз шексіз елмен жалғызбыз,

Не емес, мен ашпаймын,

Сағынбаймын, Ресей есімде,

Мен Настя-Анастасияға сенемін,

Сәлем қымбаттым,

Сәлем қымбаттым.