Богатырская Застава - Твердь

Сумрачный край снежных равнин,

Вечных лесов под покровом седин,

Скованных вод и холодных ветров,

Сотканных вьюгой из призрачных снов.

Русские земли застыли в ночи,

В недрах курганов стальные мечи

Ждут пробужденья и запаха битв,

Реки кровавые в прошлом пролив.

Капища тени средь белых холмов,

Тихие скрипы замёрзших дубов,

Звуки застывшие в вязи ветвей,

В трещинах старых замшелых камней…

…За горизонтом незримые дали,

И змейкою вьются реки рукава,

Сквозь леса изломы резными путями

На Юг и Восток устремилась вода

В бескрайние степи, рождённые небом,

Разбившемся в клочья о твёрдость земли.

Там запах полынный возносится к звёздам,

Чтоб утром проснуться прохладой зари.

Там древняя сила ушедших народов

Скитает ветрами над зеленью трав,

И вольные дикие странники Туры

Тревожат копытом подземную Навь.

Как непреступен скалистый берег морской

Для чёрной волны роковой —

Так непреклонен дух людской

Рода Словена пред вражьей ордой.

Пока горит ярым пламенем Солнца свет

Над Русью с давних лет,

Не блестеть чужой звезде

Инородной веры на нашей Великой земле.

Заговор русской девушки:

— «Улетела утица на синее морюшко,

Обранила утица в море право крылышко,

Мне не жалко крыла — жалко сизо пёрышко,

Мне не жалко отца — жаль оставить молодца,

У молодца- молодца, жаль, головушка гладка,

Гладко приулажена, приучёсана,

Приучёсана, приулажена,

На солдата жисть она налажена».

Спокойно на дальних пределах границы,

Лежащей меж снегом и жаром огня;

Пожаром небес полыхает зарница;

Вдали, за холмами — чужая земля.

И, словно стрела, в ожиданье добычи

Застыла до времени в метких руках

Стальная секира славянского духа —

Застава таится под тенью дубрав.

Башни острогов у рубленных стен,

Сотни изломанных вражеских стрел

В рытвинах, возле закрытых ворот,

Где их закончился быстрый полёт.

Страж и хранитель незримых границ —

Крепость под светом Перуна десниц,

Верный заслон пред пожаром степей

Средь тёмных рощ и далёких полей.

Несокрушима отвага героев вовек,

Волотов стари хранящих исконный завет!

Слава!

Слава!

Слава славянским сынам,

Вставшим на стражу, доблестным воинам!

Богата земля наша крепкими духом людьми —

Да будут, как прежде, просторы родные вольны!

Қарлы жазықтың мұңды жері,

Сұр шаштың астында мәңгілік ормандар,

Байланысты сулар мен салқын желдер,

Аруақты армандардан боран соққан.

Орыс жері түнде мұздады,

Қорғандардың ішегінде болат қылыштар

Оянуды және шайқастардың иісін күту,

Өткен бұғазда өзендер қанды.

Ақ төбелер арасындағы көлеңке храмы,

Мұздатылған емендердің тыныш сықырлауы,

Бұтақтардың байламында қатып қалған дыбыстар,

Ескі мүк тастардың жарықтарында...

...Көкжиектен ары, көрінбейтін қашықтықтар,

Жеңіл өзендері жыландай соғады,

Ормандар арқылы, ойылған жолдармен қисаяды

Су оңтүстік пен шығысқа қарай ағып жатты

Аспаннан туған шексіз далаға,

Жердің қаттылығында ұсақталған.

Онда жусанның иісі жұлдыздарға көтеріледі,

Таңның салқынымен таңды ояту.

Бұл жерде өткен халықтардың ежелгі күші бар

Шөптердің жасыл желектерін желмен бірге кезеді,

Ал еркін жабайы қаңғыбас Тура

Олар тұяқпен жер астындағы Навға кедергі жасайды.

Теңіздің жартасты жағалауы қандай алынбас

Өлімге әкелетін қара толқын үшін -

Адамның рухы қатты

Жау ордасы алдында Род Словена.

Жарық Күннің отты жалынымен жанып тұрғанда

Ежелден бері Ресейде,

Шетелдік жұлдызға жарқырамаңыз

Ұлы Отанымызға жат сенім.

Орыс қызының қастандығы:

- «Үйрек көк теңізге ұшып кетті,

Үйрек оң қанатын теңізге бұрды,

Қанатты аямаймын – сұр қауырсынды аяймын,

Мен әкемді аямаймын - жас жігітті тастап кеткеніме өкінемін,

Жарайсың, жарайсың, кешір, кішкентай басы тегіс,

Тегіс күтілген, қолға үйретілген,

Үйретілген, түзетілген,

Ол солдат өміріне бейімделген».

Шекараның қиыр шетінде тыныш,

Қар мен оттың қызуы арасында жату;

Аспанның отымен найзағай жарқылдайды;

Алыстан, төбелердің ар жағында жат жер.

Ал, жебедей, олжа күтеді

Жақсы бағытталған қолдарда уақытқа дейін мұздатылған

Славян рухының болат балтасы -

Застава емен ормандарының көлеңкесінде жасырынып жатыр.

Кесілген қабырғалардың жанындағы түрме мұнаралары,

Жүздеген сынған жау жебелері

Шұңқырларда, жабық қақпалардың жанында,

Олардың жылдам ұшуы қай жерде аяқталды.

Көрінбейтін шекаралардың қамқоршысы және қамқоршысы -

Перунның оң қолының жарығы астындағы бекініс,

Дала отының алдындағы адал тосқауыл

Қараңғы тоғайлар мен алыс далалардың арасында.

Батырлардың өшпес ерлігі мәңгілік,

Бастапқы келісімді сақтайтын ескі Волотов!

Даңқ!

Даңқ!

Славян ұлдарына даңқ,

Тұрақты сақшылар, ержүрек жауынгерлер!

Біздің жеріміз рухы күшті адамдарға бай -

Бұрынғыдай бос кеңістік болсын!