Совсем не жаль - ТРОЕРАЗНЫХ, LVXII

Совсем не жаль

Медленный шаг, сольется с теми, чьи стрелки спешат

Мы тут, чтобы нашу историю сохранила скрижаль

Вокруг, дяди в поисках деньжат

Наконец пришло, то что должно придти с годами

Знаешь тайну, что ты знаешь о комфорте льва с котами?

Растущие личности, весьма на спад идут,

А правда, чтобы рассказать о ней, на то есть я с братом

Муза плаксива, совладать с музой невыносимо

От бед упаси ма, моя мама война

Теперь я знаю, адресовано кому то перед сном «спасибо»

И тебе от чистого, если слышишь меня

Hip-Hop что нам по силам, рэпак из Азии

Ты видел их следы на рэп карте России

Моя кровь бурлит, я отказался от всего

Чтоб стать собой и ложить сотни слов на бит

Все также

В нашем городе сером, не потеряй себя

В этих подземных скверах, вера моя

Не знаю легких путей, ночи топят нас

Чтобы подарить еще один день, всё также.

(х2)

Совсем не жаль, мне совсем не жаль, не буду мешать

Сними эту шаль, дай мне дышать, я прошу

Задыхаться в пыльном городе хватит

Город квартирных party, мы к 5 подкатим,

А кстати, за день так и не написал ни слова,

Но дух не сломлен, разбуди меня это душевная кома

Снова дома, где все знакомо, снова лабиринты

Моего родного района, как ты брат?

Знать правду, так мерзко порой, давай играй свой роль

И кто подскажет пароль, нас тут рой как пчел

И все хотят к мечте, отдать все чтобы остаться

В итоге ни с чем, пустым как батл без дна

Лучше не знать, когда будет снова весна

И продолжать писать, выдохни друг

Нам пора идти, время прощаться

Пока текут эти дни, как песок сквозь пальцы

В нашем городе сером, не потеряй себя

В этих подземных скверах, вера моя

Не знаю легких путей, ночи топят нас

Чтобы подарить еще один день, всё также.

(х2)

Темные лезут на свет, могильный холод

Тянется будто шлейф за ними, в этом основа

Сердце не греет ближнего, сердце не чует дома

Пиковая вершина, липовая корона

Грязь находит невинного по любому, в голову философию

Знание лишь крохи, стыдно быть в луже,

Но лужа рождает профи, так и живем Бишкек

Тут чай кофе, эй братка не спи, ныряй в глубь на вдохе

Держим суровый стиль, как армянин в шохе

Город пропитан смогом, пробки, а мне похер

Сердце разбито давно, в руках джокер

Жизнь игра в покер, как будто кому то допинг

Вера дает возможность творить, писать строки

Чувствую тут корни, вижу свои истоки

Время против материи, грешные как Боги

Все также

Немного смока для друга

Мы выдыхаем по ночам, это город Бишкек

Пусть между строк воет вьюга

Порой удачная судьба, выпадает как снег.

(х2)

Мүлдем өкінбеймін

Баяу қадам, жебелері асығыс адамдармен біріктіріледі

Біз тарихымызды планшетте сақтау үшін келдік

Айналайын, нағашылар ақша іздеп

Ақырында, жылдармен бірге не болуы керек еді

Құпияны білесіз бе, арыстанның мысықтармен жайлылығы туралы не білесіз?

Өсіп келе жатқан тұлғалар өте азайып барады,

Бірақ шындықты айтсам, бұл мен және ағам

Муза қыңқылдайды, музаға төтеп беру мүмкін емес

Қиындықтан сақта, анам – соғыс

Енді білдім, ұйықтар алдында біреуге «рахмет» деп айтылады

Ал егер мені естісең, тазалардан саған

Хип-хоп, біз не істей аламыз, Азиядан қайта оралыңыз

Сіз олардың іздерін Ресейдің рэп картасында көрдіңіз бе?

Қаным қайнайды, бәрін тастадым

Өзіңіз болу және әр битке жүздеген сөздерді қою

Бәрі баяғыдай

Боз қаламызда өзіңді жоғалтпа

Осы жер асты алаңдарында менің сенімім

Мен оңай жолдарды білмеймін, түндер бізді суға батырады

Тағы бір күн беру үшін, бәрібір.

(x2)

Еш өкінбеймін, еш өкінбеймін, араласпаймын

Мына орамалды шеш, дем алайыншы, өтінемін

Шаңды қалада тұншығуға жетеді

Пәтер кештері қаласы, біз 5-ке дейін жинаймыз,

Айтпақшы, мен бір күнде бір сөз жазған жоқпын,

Бірақ рух бұзылған жоқ, мені оятыңыз, бұл психикалық кома

Қайтадан бәрі таныс үйде, тағы да лабиринттер

Менің туған жерім, бауырым қалыңыз қалай?

Шындықты білу үшін, кейде жиіркенішті, өз рөлімізді ойнайық

Ал құпия сөзді кім айтады, біз аралардай қыбырлап жатырмыз

Ал бәрі армандағысы келеді, қалу үшін бәрін бер

Соның салдарынан түбі жоқ шайқастай бос, ештеңе жоқ

Қайта көктемнің қашан келетінін білмеген абзал

Және жазуды жалғастырыңыз, дем алыңыз дос

Бізге кететін уақыт болды, қоштасатын кез келді

Бұл күндер саусақтарыңыздан құм сияқты ағып жатқанда

Боз қаламызда өзіңді жоғалтпа

Осы жер асты алаңдарында менің сенімім

Мен оңай жолдарды білмеймін, түндер бізді суға батырады

Тағы бір күн беру үшін, бәрібір.

(x2)

Қараңғы жарыққа көтеріледі, қатты суық

Артында пойыз сияқты созылады, бұл негіз

Жүрек көршіні жылытпайды, үйден иіс шықпайды

Шың шың, линден тәжі

Философияның басына кір кез келген адам кінәсізді табады

Білім тек үгінді, шалшық болу ұят,

Бірақ лужа профессионалды туады, сондықтан біз Бішкекте тұрамыз

Мынау шай кофе, эй бауырым, ұйықтама, дем алғанша тереңге сүңгі

Шочтағы армян сияқты қатал стильді сақтаймыз

Қала түтінге, кептелістерге қанық, бірақ мен түк көрмеймін

Жүрегі жаралы ұзақ, әзілкештің қолында

Өмір покер ойыны, біреу допинг ішкендей

Сенім жолдарды құруға, жазуға мүмкіндік береді

Мен мұнда тамыр сезінемін, өзімнің бастауымды көремін

Уақыт материяға қарсы, күнәкарлар құдайларға ұқсайды

Бәрі баяғыдай

Дос үшін аздап темекі шегу

Түнде дем шығарамыз, бұл Бішкек қаласы

Жолдар арасында боран соғып тұрсын

Кейде сәттілік қар сияқты жауады.

(x2)