save me - Tothegood, thebreathingbackwards

I don’t think there’s anybody left to save me

Barricaded in my head and I can’t break free

I fight myself on ways to stop feeling so lazy

I say goodnight to rising suns but it don’t phase me

I been up and I been down I feel em both

I got nothing left to stop myself from sinking, I don’t float

I been craving something more, why can’t i back what I promote

Am I creating value, nope, and I been running low on hope

So let’s pretend that I control whats in my skin

Like I’m falling back in line without a care of tearing thin

If I hit the hay I’ll meet tomorrow with an honest grin

But I’m too terrified of shaking so I’ll stay awake in sin

Let me breathe, capture air, I exhale and don’t ask why

Because I know that any breath could be my last before I die

Maybe one day I’ll be fine and I can write just what I like

But until then imma ground myself in fear before I cry

And I don’t know if I’ll survive the static in my sleep

But imma go until I find the undertow that pulls me deep

Imma let it take me out and bring my body to the sea

And when it rots, imma drop and watch my bones become the reef

And I don’t think that anyone can save me

Been barricaded in my head and I can’t break free

I fight myself on ways to stop feeling so lazy

I say goodnight to rising suns but it don’t phase me

Мені құтқаратын ешкім қалмады деп ойлаймын

Менің басымда баррикада       боса алмай  босаймын

Мен өзімді жалқау сезінбеу үшін күресемін

Мен күн сәулесінен шомылдым деймін, бірақ ол мені фаза емес

Мен көтерілдім және төмендедім, екеуін де сезінемін

Менде суға батып кетуді тоқтататын ештеңе қалмады, мен жүзбеймін

Мен көбірек бірдеңені аңсадым, неге мен жарнамалайтынымды қайта алмаймын

Мен құндылық жасап жатырмын ба, жоқ, үмітім азайып барады

Сондықтан мен терімде не білемін деп ойлайық

Мен жіңішке жыртылусыз кезекке тұрып жатырмын

Егер мен шөпті ұрған болсам, ертең мен адал күлімсіреп кездестім

Бірақ мен дірілдеп                      күнә         сергек болып қалатын                                                                                                                                                                                     

Тыныс алуыма, ауа алуыма рұқсат етіңіз, мен дем шығарамын және неге екенін сұрамаймын

Өйткені мен өлгенге дейінгі кез келген тыныс соңғы дем болуы мүмкін екенін білемін

Мүмкін бір күні мен жақсы болып, өзіме ұнайтын нәрсені жаза алатын шығармын

Бірақ сол уақытқа дейін мен жыламас бұрын өзімді қорқамын

Ұйқыдағы статикалық әсерге төтеп бере алатынымды білмеймін

Мен мені терең тартатын түйінді тапқанша барамын

Мені алып шығып, денемді теңізге шығаруға рұқсат етемін

Ол шіріп кеткенде, құлап, сүйектерімнің рифке айналуын бақылаймын

Мені ешкім құтқара алмайды деп ойлаймын

Менің басыма баррикада         боса алмай  босадым

Мен өзімді жалқау сезінбеу үшін күресемін

Мен күн сәулесінен шомылдым деймін, бірақ ол мені фаза емес