Пожираю сам себя - TOTGEBOREN

Я вдохновлён был твоей смертью, но года живу во тьме

Воспоминанья пожирают сердце каждый божий день

И будь я принятый землёй, что забрала твой труп к себе

Возможно бы нашел покой, но стезя — лишь вязнуть в ней

И я хочу лишь только ныне не проснуться поутру

Найти покой в сырой могиле, где помру на берегу

Красной реки моих грехов, кои входят в плоть занозами

Коробит моё сердце боль и месяца что так сладки

Покинь же тело, я молю тебя, покуда не помру

Мерзкая ненависть сжирает нас и тянет меня в глубь

Я погребальному костру придам свои чёрные кости

Нахожу здесь только горе и свою тёмную скорбь

Когда потухнут свечи этим днём ты вспомнишь моё имя

И тогда всевышний морг нас вновь сольёт ведь воедино

Слёзы лишь мои сочатся гноем из картин

И гобелены я залью алой кровью твоей милой

Боль жрёт мою душу вновь

И только мой грот не даёт забыть

Мерзкие дни что испачканы лишь кровью

Пожираю сам себя, ведь я и был болью

И она жрёт мою душу вновь

И только мой грот не даёт забыть

Мерзкие дни что испачканы лишь кровью

Пожираю сам себя, ведь я и был болью

И только я жру себя снутри

Все эти дни мне не позабыть

Словно девятый круг теперь вся жизнь

Я не могу открыть глаза не увидев лик

И только я жру себя снутри

Все эти дни мне не позабыть

Словно девятый круг теперь вся жизнь

Я не могу открыть глаза и меня не простить

И я хочу оставить память, но лишь выкинув всю боль

Крошусь я черными мечтами на холодный, грязный пол

Подобно ангелу во тьме, что сам отрезал себе крылья

Будто я приду в себя, когда натяну петлю

Мен сенің өліміңнен шабыттандым, бірақ мен жылдар бойы қараңғылықта өмір сүремін

Естеліктер күн сайын жүректі жейді

Мәйігіңді өзіне алып кеткен жер мені қабыл етсін

Бәлкім, мен тыныштық табар едім, бірақ жол тек оған жабысып қалу

Ал мен таңертең оянғым келмейді

Жағада өлетін дымқыл қабірден тыныштық тап

Күнәларымның қызыл өзені, Тәнге талшықпен кіретін

Жүрегімнің ауырғанын ескертеді, сондай тәтті айлар

Мен өлгенше денені тастап өтінемін

Жаман өшпенділік бізді жеп, мені тереңге тартады

Қара сүйектерімді жаназаға беремін

Мен бұл жерден тек мұң мен қара мұңымды табамын

Бүгін түстен кейін шам сөнгенде, менің атымды есіңе түсіресің

Содан кейін құдіретті мәйітхана бізді қайтадан біріктіреді

Суреттерден тек менің көз жасымнан ірің ағады

Ал мен гобелендерді қымбаттың қызыл қанына толтырамын

Ауырсыну жанымды қайтадан жейді

Тек менің гротом ғана ұмытуға мүмкіндік бермейді

Тек қана қанға боялған сұмдық күндер

Мен өзімді жалмадым, өйткені мен ауырдым

Және ол менің жанымды қайтадан жейді

Тек менің гротом ғана ұмытуға мүмкіндік бермейді

Тек қана қанға боялған сұмдық күндер

Мен өзімді жалмадым, өйткені мен ауырдым

Ал іштей өзімді ғана жеймін

Осы күндердің барлығын ұмытпаймын

Тоғызыншы шеңбер қазір бүкіл өмір сияқты

Жүзімді көрмесем көзімді аша алмаймын

Ал іштей өзімді ғана жеймін

Осы күндердің барлығын ұмытпаймын

Тоғызыншы шеңбер қазір бүкіл өмір сияқты

Көзімді аша алмаймын, кешіре алмаймын

Мен естелік қалдырғым келеді, бірақ тек барлық ауырсынуды тастаймын

Суық, лас еденде қара армандармен ыдыраймын

Қараңғыда қанатын кескен періштедей

Ілгекті тартқанда өзіме келетін сияқтымын