So long - Tomas Andersson Wij

Jag minns ljudet från gruset

När vi kröp med våran kombi

Genom lönnallén mot gården

Och hur pappa tutade

Morfars havre mormors vinbär

Nådde dig och mig till axeln

Och bergen var en saga

Som kvällen målat blå

Vi la blommor på min systers grav

Och vi grillade i trädgårn

Medan guldet föll från himlen

Och du somna i nåt knä

Men allt det där är bara minnen

På en ryckig gammal smalfilm

Det är grindar för allén nu

Och hundar innanför

So long min vän

Det hann ifatt tillslut

När morfars hjärta stanna

Var det som ett stort träd föll till marken

Och nån öppnade den vindsdörr

Som vart låst i alla år

Och där inne såg jag saker

Jag bara sett i onda drömmar

Sånt som ingen kan rå på

Och sånt som hinner ifatt till slut

Det föll snö på gravens kransar

Och över morfars åkrar

Var du gammal nog att märka

Hur galenskapen kom

Som en stum glans över blicken

Och som oron sent om natten

Som en smitta genom huset

Som tog en efter en

So long min vän

Det hann ifatt tillslut

Din pappa ärvde gården

Och marken skogen djuren

Det hans syskon fick det rymdes

På ett litet lastbilsflak

Sen kom era sötbrödsdagar

Då vägen bakåt stängdes

Och när mormor kom på byn

Såg ni åt annat håll

Men efter femton år av tystnad

Satt du och jag i trädgårn

Med ett löfte i den sång vi sjöng

Om att börja om på nytt

Och inte ärva gamla fejder

Och låta våra barn få leka

I sommarparadiset

Där vi lekte du och jag

So long min vän

Det hann ifatt tillslut

Du ringer mig om kvällen

Och din röst är helt förändrad

Du hade sprungit genom skogen

Och ropat utan svar

Din pappa sköt en älg

Och sen stannade hans hjärta

Är du vuxen nog

Att se hur galenskapen tog

Även dig min vän och bror

Det faller snö på gravens kransar

Och på din pappas åkrar

Varken hans mor eller hans syskon

Är där och tar farväl

Tycker du att det var värt det

Är det det här du kallar heder

Kan du tysta sorgens klockor

Som bara slår och slår

Jag minns ljudet från gruset

När vi kröp med våran kombi

Upp för lönnallén mot gården

Och hur pappa tutade

Det är sent nu och det skymmer

Och det är inte mycket jag kan göra

Den dörr du måste öppna

Kan bara öppnas inifrån

So long min vän

Det hann ifatt tillslut

Қиыршық тастың дыбысы есімде

Біз вагонымызбен жорғалағанда

Үйеңкі аллеясы арқылы фермаға қарай

Әкем қалай шырылдады

Атаның сұлы әжесінің қарақаттары

Сен екеуміздің иығымызға жетті

Ал таулар ертегі еді

Кеш көкке боялғандай

Әпкемнің бейітіне гүл шоқтарын қойдық

Ал біз бақшада гриль пісірдік

Аспаннан алтын түскенде

Ал сен бір тізеде ұйықтап кетесің

Бірақ мұның бәрі тек естеліктер

Ескі тар фильмде

Қазір даңғылдың қақпалары бар

Ал ішінде иттер

Досым ұзақ

Соңында ұстады

Атаның жүрегі тоқтап қалғанда

Үлкен ағаш жерге құлағандай болды

Сол шатырдың есігін біреу ашты

Бұл барлық жылдар бойы құлыптаулы болды

Мен сонда нәрселерді көрдім

Мен тек жаман түсімде көрдім

Ешкім қолынан келмейтін нәрселер

Және соңында қуып жететін нәрселер

Қабірдің гүл шоқтарына қар жауды

Ал атаның егістік жерінде

Сіз байқайтын жастасыз ба

Ақылсыздық қалай пайда болды

Оның көзіндегі мылқау жарқырау сияқты

Және түннің бір уайымы сияқты

Үй арқылы өтетін инфекция сияқты

Қайсысы бірінен соң бірін алды

Досым ұзақ

Соңында ұстады

Әкеңе шаруашылық мұраға қалды

Ал жердегі орман жануарлары

Бауырлары не алған болса, оны жайлады

Кішкентай жүк көлігінің төсегінде

Содан кейін тәтті нан күндеріңіз келді

Содан кері қайтар жол жабылды

Әже ауылға келгенде

Сіз басқа жаққа қарадыңыз ба?

Бірақ он бес жыл үнсіздіктен кейін

Сен екеуміз бақшада отырдық

Өлеңде уәдемен ән салдық

Қайтадан бастауға жақын

Және ескі араздықтарды мұрагер етпеңіз

Ал балаларымыз ойнасын

Жазғы жұмақта

Сен екеуміз ойнаған жерде

Досым ұзақ

Соңында ұстады

Сіз маған кешке қоңырау шаласыз

Ал сіздің дауысыңыз мүлде өзгерді

Сіз орманды аралап өттіңіз

Және жауапсыз айқайлады

Сенің әкең бұлан атыпты

Сосын жүрегі тоқтап қалды

Сіздің жасыңыз жеткілікті

Ақылсыздық қалай болғанын көру үшін

Сен де, досым, ағам

Мола гүл шоқтарына қар жауады

Әкеңнің алқаптарында

Анасы да, бауырлары да емес

Бар ма және қоштасады

Бұл тұрды деп ойлайсыз ба

Намыс деген осы ма

Сіз қайғының қоңырауларын өшіре аласыз ба

Кім ғана ұрып-соғады

Қиыршық тастың дыбысы есімде

Біз вагонымызбен жорғалағанда

Үйеңкі жолымен аулаға қарай

Әкем қалай шырылдады

Қазір кеш болды, қараңғы түсті

Ал менің қолымнан көп нәрсе келмейді

Есікті ашу керек

Тек ішінен ашуға болады

Досым ұзақ

Соңында ұстады