Punainen viiva - Timo Rautiainen

Niin on onnea ja iloa

Vielä;

Päiviä on pakassa

Paljon…

Vaan mitä vastaat, kun

Kysytään, että paljonko?

Onnea;

onnesi on käsillä

Tässä lyhyessä hetkessä

Jossa kesä on kadonnut…

Syksy talveksi taipuu jo

Niin on yksi aivan alussa

Mutta toinen on jo lopussa:

Riuhtoo vaisuilla voimillaan

Kohti harmautta raahustaa

Nyt voit hyvästisi toivottaa

Ja myös hyväksyä, että maa

Nielee sen minkä synnytti

Eikä aio palauttaa

Tuon hetken tullen me muistamme sen;

Muistamme kadonneet, kuolleet

Jotka jo otettiin sinne pimeän syliin

Muistamme sen vääjäämättömyyden;

Rakkaimman ihmisen

Nimi kaikesta katoaa

Viiva vedetään sen yli

Kuolema kulkee täällä päällä maan

Tekee joukossamme tekojaan:

Antaa aikamme kulua

Kunnes lähtömme määrittää

Niin on onnea ja iloa

Vielä

Päiviä on pakassa

Paljon…

Pois niitä otetaan

Mutta montako jää?

Бақыт пен қуаныш та солай

Дегенмен;

Пакетте күндер бар

Көп…

Бірақ қашан жауап бересіз

Қанша сұрады?

Құттықтаймыз;

сіздің бақытыңыз қолыңызда

Осы қысқа сәтте

Жаз қайда кетті...

Қысқа арналған күз қазірдің өзінде иілуде

Демек, ең басында біреу бар

Бірақ екіншісі бітті:

Әлсіз күштермен дірілдейді

Сұр реңкке қарай

Енді қоштаса аласыз

Сол жерді де қабылда

Туған нәрсені жұтады

Және қайтып келмейді

Сол сәтте біз оны есте сақтаймыз;

Біз жоғалғандарды, өлгендерді еске аламыз

Қараңғының құшағында кімдерді алып кетті

Біз оның сөзсіздігін есте сақтаймыз;

Ең қымбат адам

Есім бәрінен жоғалады

Оның үстінен сызық сызылады

Өлім жер бетінде жүреді

Оның жұмысы арамызда:

Уақытымыз өтсін

Біздің кетуіміз анықталғанша

Бақыт пен қуаныш та солай

Дегенмен

Пакетте күндер бар

Көп…

Оларды алып кетеді

Бірақ қанша қалды?