Once on Fortunes Throne - Thy Primordial

The dawn wilt never rise again

Sun hast fade forever

From the horizon came the cold, white moonlight

Shimmering through where trees hast become lifeless

shadows

And seas down the valleys, storms hast turned to ice

Sunlight wilt never touch this soil again for only the

Storms of this barren landscape can live in such

Burdensome and withering atmosphere

The dawn wilt never rise again

God’s light died with the sun

At dusk by enthralling tyranny

Sun hast fade forever

As the sun descended

They once again wilt walk the earth

The valiant knights

The noblest of ancient men

Heed their nocturnal call and

Mayest the pale moonlight

Shine therein from above

Long hast they dwelt in the darkness of unlight

Like belongings of death, secrets that man

Can not bear, evoked by storms winding

Through this land

Wilt they ever walk among us?

Yet, I know not

Wilt they ever walk among us?

Enwrapped by thoughts

Enwrapped by thoughts

Таң енді атпайды

Күн мәңгілікке сөнді

Көкжиектен салқын, аппақ ай сәулесі келді

Ағаштар жансыз болып кеткен жерде жарқырап тұр

көлеңкелер

Ал алқаптардағы теңіздер, дауылдар мұзға айналды

Күн сәулесі бұл топыраққа енді ешқашан тимейді

Бұл құнарсыз ландшафттың дауылдары осындай жерде өмір сүре алады

Ауыр және нашар атмосфера

Таң енді атпайды

Құдайдың нұры күнмен бірге өлді

Ымыртқа бауытты тираниямен 

Күн мәңгілікке сөнді

Күн батқанда

Олар тағы да жер бетінде жүреді

Ержүрек рыцарьлар

Ежелгі адамдардың ең асылы

Олардың түнгі қоңырауларына құлақ асыңыз және

Бозғылт ай сәулесі

Онда жоғарыдан жарқыраңыз

Ежелден олар жарықтың қараңғылығында өмір сүрді

Өлім заттары сияқты, ол адамның құпиялары

Шыдай алмай, соққан дауылдар

Осы жер арқылы

Олар біздің арамызда жүре ме?

Дегенмен, білмеймін

Олар біздің арамызда жүре ме?

Ойларға оранған

Ойларға оранған