Bruton Town - The Pentangle

In Bruton town there lived a farmer

Who had two sons and one daughter dear

By day and night they were contriving

To fill their parents' heart with fear

He told his secrets to no other

But unto her brother this he said:

'I think our servant courts our sister

I think they has a great mind to wed

I’ll put an end to all their courtship

I’ll send him silent to his grave.'

They asked him to go a-hunting

Without any fear or strife

And these two bold and wicked villains

They took away this young man’s life

And in the ditch there was no water

Where only bush and briars grew

They could not hide the blood of slaughter

So in the ditch his body they threw

When they returned home from hunting

She asked for her servant-man

«I ask because I see you whisper

So brothers tell me if you can.»

«O sister, you do offend me

Because you so examine me

We’ve lost him where we’ve been a-hunting

No more of him we could not see.»

As she lay dreaming on her pillow

She thought she saw her heart’s delight;

By her bed side as she lay weeping

He was dressed all in his bloody coat

«Don't weep for me, my dearest jewel

Don’t weep for me nor care nor pine

For your two brothers killed me so cruel-

In such a place you may me find.»

As she rose early the very next morning

With heavy sigh and bitter groan

The only love that she admired

She found in the ditch where he was thrown

Three days and nights she did sit by him

And her poor heart was filled with woe

Till cruel hunger crept upon her

And home she was obliged to go

Брутон қаласында фермер  тұрды

Кімнің екі ұлы, бір қызы болды қымбаттым

Күндіз-түні олар ойлап тапты

Ата-анасының жүрегін қорқынышқа толтыру

Ол өз құпияларын басқа ешкімге айтпады

Бірақ ол оның ағасына былай деді:

«Менің ойымша, біздің қызметшіміз апамызды соттайды

Менің ойымша, оларда үйлену керек

Мен олардың барлық танысуын тоқтатам

Мен оны бейітіне үнсіз жіберемін'.

Олар одан аңға шығуын өтінді

Ешқандай қорқынышсыз немесе жанжалсыз

Және бұл екі батыл және зұлым зұлым

Олар бұл жас жігіттің өмірін алып кетті

Ал арықта су жоқ еді

Тек бұталар мен бұталар өскен жерде

Олар қырғынның қанын жасыра алмады

Сөйтіп, олар оның денесін шұңқырға лақтырды

Олар аңшылықтан үйлеріне қайтқанда

Ол өзінің қызметшісін сұрады

«Сұрап жатырмын, себебі сыбырлап тұрғаныңызды көремін

Олай болса, қолдарыңыздан болса бауырлар айтыңыз».

«Әй, әпке, сен мені ренжітесің

Өйткені сен мені қатты сынайсың

Біз оны аң аулап жүрген жерде жоғалттық

Біз оны енді көре алмадық.»

Ол жастығында армандап жатқанда

Ол өзінің жүрегінің қуанышын көрді деп ойлады;

Төсектің жанында ол жылап жатыр

Ол қанды пальтосын киіп алған

«Мен үшін жылама, менің қымбатты алтыным

Мен үшін жылама, қамқорлық немесе қарағай

Сенің екі ағаң мені өте қатыгездікпен өлтіргені үшін...

Мені осындай жерден таба аласыз.»

Ол келесі күні таңертең ерте тұрғанда

Ауыр күрсінумен және ащы ыңылдаумен

Ол таңданатын жалғыз махаббат

Ол оны лақтырған арықтан тапты

Үш күн мен түн оның жанында отырды

Ал оның бейшара жүрегі қайғыға толы болды

Оны қатыгез аштық басып кеткенше

Ал үйіне баруға  мәжбүр болды