Catatonic - The Crawling

Helpless and alone,

In the emptiness of bones.

A year has been and gone,

Beating a heart that can’t go on.

Eyes that stare through the haze,

To find a place to call her own.

Poison flows through the vein,

A deep regret begins to fade.

The day takes a hold,

An iron grip that breaks the mould.

Tears that stain an ageing face,

And pave the way;

a fall from grace.

Searching for strangled hope,

Clutching at my throat.

Time to mourn for the weak,

Leave the wires that tie you down.

Silence is killing unsaid words.

Ten voices that can’t be heard.

I yearn to hear her speak,

To say something, so I can breathe.

Silence is killing unsaid words.

Ten voices that can’t be heard.

Listen — I heard her speak,

«I miss him.

Now let me leave.»

Шарасыз және жалғыз,

Сүйектердің қаңқасында.

Бір жыл өтті, кетті,

Жалғастырмайтын жүрек соғу.

Тұманнан қадалған көздер,

Өзіне  айтатын орынды табу.

Тамыр арқылы уланады,

Терең өкініш сейіле бастайды.

Күн ұсталады,

Қалыпты сындыратын темір ұстағыш.

Қартайған бетке дақ түсіретін көз жасы,

Және жол ашу;

рақымнан құлау.

Тұншыққан үмітті іздеп,

Тамағымнан қысып.

Әлсіздер үшін қайғыратын уақыт,

Сізді байланыстыратын сымдарды қалдырыңыз.

Тыныштық айтылмаған сөздерді өлтіреді.

Естілмейтін он дауыс.

Мен оның сөйлегенін естігім келеді,

Тыныс алуым үшін бірдеңе айту.

Тыныштық айтылмаған сөздерді өлтіреді.

Естілмейтін он дауыс.

Тыңдаңыз - Мен оның сөйлегенін естідім,

«Мен оны сағындым.

Енді кетуіме рұқсат етіңіз.»