Reflection - The Advent

I cannot run from myself.

The man inside knows me well.

Wearing thin, wearing down.

My heart is bleeding out.

My hands shake as I hold this weight of another hard molded face,

without a name.

The reflection of myself goes much deeper within.

So I bury the shame of my past underneath this old calloused skin.

Will I ever see past the man I the mirror?

Is it worthless for to think that I will ever be anything?

Rip off this facade of shame, its haunting me.

Break inside, overcome myself.

Break out of the mold.

Throw down the cast of the world on the ground.

The broken mirror before me.

The jagged glass at my feet.

Ten thousand faces of uncertainty lay in the bed of defeat.

Destroy the mask.

Destroy the mask.

Destroy the mask.

Remove the mask.

I am who I am without my reflection.

I am who I am without a mirror.

Мен өзімнен қаша алмаймын.

Ішіндегі адам мені жақсы біледі.

Арық кию, тозған.

Жүрегім  қан жылап         .

Менің қолдарым сілкіп, мен тағы бір қатты қалыпталған беттің салмағын ұстаймын,

аты жоқ.

Өзімді бейнелеу ішімде әлдеқайда тереңірек.

Сондықтан мен сіздің өткен ескі терінің астындағы масқара жерді жерлеймін.

Мен айнадай болған адамның жанынан өткенді көремін бе?

Мен бірдеңе боламын деп ойлау  құнсыз ба?

Бұл ұяттың қасбетін алып тастаңыз, бұл мені мазалайды.

Іштей жарылып, өзімді жеңемін.

Қалыптан шығыңыз.

Жерге әлемнің құймаларын  лақтырыңыз.

Менің алдымда сынған айна.

Аяғымдағы кесілген шыны.

Белгісіздіктің он мың жүзі жеңіліс төсегінде жатты.

Масканы жойыңыз.

Масканы жойыңыз.

Масканы жойыңыз.

Масканы алып тастаңыз.

Мен өз ойымсыз кіммін.

Мен айнасыз боламын.