Where I End and the Hemlock Begins - Thantifaxath

I draw my final breath of poison

Return to my directionless ocean of filth

My eyes dead trees

My body rusted tunnels

My blood the battery acid of man made mountains

Hunted by infinite parallel dead versions of myself

I take my final breath of misery

Before my body merges with the noise

I am the lost cause

Of perverse electrical currents

They chase me to boneless graveyards

Forever

Silent wooden forever

Мен соңғы у демімді  тартамын

Менің бағытсыз лас мұхитыма оралыңыз

Менің көзім қураған ағаштар

Денем туннельдерді тот басқан

Менің қаным батарея қышқыл адам тау жарады

Өзімнің шексіз параллель өлі нұсқалары мен  ау  ау  ау                 өзімнің                            

Мен қайғының соңғы тынысын аламын

Денем шуға қосылмай тұрып

Мен жоғалған себеппін

Бұзылған электр тогынан

Олар мені сүйексіз зираттарға дейін қуады

Мәңгі

Мәңгілікке үнсіз ағаш