Долина разбитых витрин - Те Дни Прошли, Их Не Вернуть

Не попрощавшись, безлюдными дворами

Уходит в вечность, прячась от случайных глаз

Всех без ответов навсегда оставив

То, что случилось с нами — не твоя вина

Я так долго ждал этого часа,

И он настал, но я совсем не рад

Но я совсем не рад

Падали на землю лепестки, замертво

Задыхались взаперти слова, их тысячи

В каждом шорохе листвы горечь и

Сожаление о недосказанном, слышу я

Туда, где наши страхи и желания меняются местами

Всё это время направляли её знаки, похоже, не случайно

Всё, что я знал, осталось где-то далеко и всё ещё не знаю

Как далеко готов зайти, чтобы узнать все её тайны

Падали на землю лепестки, замертво

Задыхались в заперти слова, их тысячи

В каждом шорохе листвы горечи

Сожаление о недосказанном слышу я

Падали на земли лепестки

Қоштаспай, қаңырап бос қалған аулалар

Бейтаныс көздерден жасырынып, мәңгілікке қашады

Барлығын мәңгілікке жауапсыз қалдыру

Бізге болған оқиғаға сен кінәлі емессің

Мен бұл сағатты көптен бері күттім

Ал ол келді, бірақ мен мүлдем риза емеспін

Бірақ мен мүлдем бақытты емеспін

Жапырақтары жерге түсіп, өлді

Тұншықтырылған құлыптаулы сөздер, мыңдаған

Жапырақтың әрбір сыбдырында ащы және

Айтылмағанға өкінемін, естідім

Біздің қорқынышымыз бен тілектеріміз орын ауыстыратын жерде

Осы уақыт ішінде оның белгілері кездейсоқ емес сияқты

Менің білетінімнің бәрі алыс жерде, мен әлі де білмеймін

Оның барлық құпияларын білу үшін ол қаншалықты алысқа баруға дайын?

Жапырақтары жерге түсіп, өлді

Құлыптаулы сөздерге тұншыққан, Мыңдаған

Ащы жапырақтардың әрбір сыбдырында

Айтылмағанға өкініш естимін

Жапырақтары жерге түсті