Вдовы - Светлана Питерская

Про себя, шепча молитвы под весенний грай

Пацанов своих девчонки провожали в рай.

И вчера еще с надеждой ждавшая письма,

Всё не знает, как поверить, что она вдова.

Всё не знает, как поверить, что она вдова

Продолжая спорить с богом, повторяешь нет,

А в руках как в сердце рана краповый берет.

Прячут молодые лица в черные платки

И глаза принять не могут скорбные холмы.

И глаза принять не могут скорбные холмы.

Ты потом расcкажешь сыну на его вопрос,

Как весной снег сединою голову занёс.

Ничего не зная, сладко дети дома спят,

А с небес отцы украдкой юные глядят.

А с небес отцы украдкой юные глядят

Про себя, шепча молитвы под весенний грай

Пацанов своих девчонки провожали в рай.

И вчера еще с надеждой ждавшая письма,

Всё не знает, как поверить, что она вдова.

Всё не знает, как поверить, что она вдова

Көктемнің сұр астында сыбырлап дұға оқып өзіме

Қыздар ұлдарын жұмаққа шығарып салды.

Ал кеше әлі үмітпен хат күтіп,

Оның жесір қалғанына қалай сенетінін бәрі біле бермейді.

Оның жесір қалғанына қалай сенетінін бәрі білмейді

Құдаймен дауласуды жалғастыра отырып, сіз жоқ деп қайталайсыз,

Ал қолында, жүректегідей, күрең жара алады.

Жас жүздерді қара орамалға жасыру

Ал мұңды төбелер көзді қабылдай алмайды.

Ал мұңды төбелер көзді қабылдай алмайды.

Сонда сіз ұлыңызға оның сұрағын айтасыз,

Көктемдегідей қар оның сұр басын жауып тастады.

Ештеңені білмей, балалар үйде тәтті ұйықтап жатыр,

Ал жас әкелер аспаннан ұрлана қарайды.

Ал көктен жас әкелер ұрлана қарайды

Көктемнің сұр астында сыбырлап дұға оқып өзіме

Қыздар ұлдарын жұмаққа шығарып салды.

Ал кеше әлі үмітпен хат күтіп,

Оның жесір қалғанына қалай сенетінін бәрі біле бермейді.

Оның жесір қалғанына қалай сенетінін бәрі білмейді