La tour du pendu - SÜHNOPFER

L’aversion des prêcheurs distillant de vaines espérances

Et la négation de leur foy

M’ont valu les griefs de félonie et lâcheté

C’est en cette vieille ville d’Hérisson que je fus condamné

À estre de la cordelle pendu et bruslé

À faire pénitence dans la solitude où les voix égilent

Sous les murs crevassés où je traîne ma carcasse

Celle qui m'était promise se recueille dans la tristesse de ses deuils

Avec la corde je ne fais plus qu’un

Dans l’humidité, la crasse et les arantelles

Sous les huées stridentes des vents

Dans la plus noire oubliette

Où pendent d’autres dépouilles desséchées

Calabres regauties laissées croupir sans secours

Devenant à mon tour un cadavre décharné

Qu’on ne peut ramener à la vie

Amorphe et famélique

Les abysses s’ouvrent enfin à mes pieds

Lorsque soudain m’est apparu

Ce vieux pays qui m’a vu naître

L’automne sur le bocage, la couleur changeante des grès

Les lignes pures de ses horizons, la grâce de ses rivières

Ses obscures forteresses et leurs murailles

Qui en ont vu tant passer à trépas

Et les yeux noyés de brume, regardant vers le passé

Dans la somptueuse clarté du couchant

Les silhouettes imprécises s’estompent

Dans un morne silence

Je suis parti ne poussière

Бос үміттерді ақтайтын уағызшылардың жиренуі

Және олардың сенімдерін теріске шығару

Маған ауыр және қорқақтық шағымдарын берді

Дәл осы ескі Херисон қаласында мені соттады

Асуға және баумен өртеп жіберуге

Дауыстар шақыратын жалғыздықта тәубе ету

Мен қаңқамды сүйреп келе жатқан жарылған қабырғалардың астында

Маған уәде етілген адам оның жоқтауының қайғысына жиналады

Арқанмен мен бір боламын

Ылғалдылықта, кір мен арантелде

Қатты желдің астында

Ең қараңғы ұмытшақтықта

Басқа кептірілген қалдықтар қайда ілінеді

Калабрия регауттары көмексіз шіріп кетті

Менің кезегімде арық өлік болып

Оны өмірге қайтару мүмкін емес

Аморфты және аштық

Аяғымның астынан тұңғиық ашылады

Кенеттен ол маған таң қалды

Мен туған осы ескі ел

Бокаждағы күз, құмды тастардың түрленуі

Оның көкжиектерінің таза сызықтары, өзендерінің игілігі

Оның қараңғы бекіністері мен қабырғалары

Осыншама көпті көргендер өмірден өтті

Ал көздер тұманға батып, өткенге үңілді

Күннің батуы таңғажайып мөлдірлігінде

Дәл емес сұлбалар жоғалады

Көңілсіз тыныштықта

Мен шаңда қалдым