Effigy of the Forgotten - Suffocation

Torn away from my state of being, chosen to be forgotten.

Unspeakable pain as I leave this solid structure.

As the earth becomes smaller, I reach a new plane.

One so distant from where I was conceived.

A heaping mass of fear is what we hold dear.

For our loved ones who go to heaven, thrown away even by God.

Sentenced to this celestial cell.

How can life after death be more serene that life itself?

God has nothing to offer this decaying world.

All he will give is eternal misery.

How can life after death be more serene that life itself?

Effigy of the Forgotten

How can you cry when somebody dies?

The lord will greet him.

With open arms, that’s what he wrote.

I will never believe them.

Victims of deception, forward to regression.

I must defy him.

Менің күйімнен айырылдым, ұмытылуға таңдадым.

Мен осы қатты құрылымнан шыққан кезде айтып жеткізу мүмкін емес ауырсыну.

Жер кішірейген сайын, жаңа ұшаққа жетемін.

Бірі мен ойлап тапқан жерімнен өте алыс.

Қорқыныштың үлкен массасы - біз үшін қымбат нәрсе.

Жәннатқа                                                                                                                             лақтыр ған  жақындарымыз  үшін .

Осы аспан ұяшығына үкім шығарылды.

Өлімнен кейінгі өмір өмірдің өзінен қалай тыныш болуы мүмкін?

Құдайдың бұл іріп-шіріп бара жатқан дүниені ұсынатын  ештеңесі  жоқ.

Оның беретін бары мәңгілік қасірет болмақ.

Өлімнен кейінгі өмір өмірдің өзінен қалай тыныш болуы мүмкін?

«Ұмытылғандар» бейнесі

Біреу өлгенде қалай жылай аласыз?

Мырза оған сәлем береді.

Құшақ жая отырып, ол осылай жазды.

Мен оларға ешқашан сенбеймін.

Алдамдықтың құрбандары, регрессияға.

Мен оған қарсы шығуым керек.