Ultima - State Faults

A spell reciting incantations

A spark igniting oil consecrations

A candle burning violently on both of its ends

Flickering wildly like a dying constellation

Its true, I never felt more alone

The room drowned in everlasting dial tone

The spark quelled, that once burned on in infinite

A youth squandered, swallowed in this anxiousness

Give me a sign that youth never dies

That its just buried deep in atrophied dreams

I wish I could turn it off

Kaleidascoping blinding lights

This silence is deafening

I’m lost in my apathy

Stomp me out cause I’m burning at both ends

Stomp me out cause I’m burning on infinite

Сақтандыруларды оқитын заклина

Мұнай қасиет тұтатын ұшқын

Екі ұшында қатты жанып тұрған шам

Өліп бара жатқан шоқжұлдыз сияқты жабайы жыпылықтайды

Рас, өзімді ешқашан жалғыз сезінген емеспін

Бөлме мәңгілік теру дыбысына батып кетті

Бір кездері шексіз жанып кеткен ұшқын сөнді

Жастық ысырап болып, осы уайымға жұтылды

Маған жастық шақ ешқашан өлмейді

Бұл жай ғана атрофияланған армандарға көмілген

Мен оны өшіргім келеді

Калейдаскопты соқыр шамдар

Бұл үнсіздік құлаңдырады

Мен енжарлығымнан  ададым

Мені тоқтатыңыз, себебі екі жағым да күйіп жатыр

Мені тоқтатыңыз, өйткені мен шексіз күйіп жатырмын