Зима - ST, Дмитрий Маликов, Slame

После долгой зимы

Мы не смогли

С тобой

Согреться

После долгой зимы

Мы не смогли

С тобой

Быть вместе

Это там на страницах тетрадки, где уже не линуется клетка

Ты сломала свой кукольный домик, в котором жила твоя марионетка

Это там на страницах блокнота, это там, где чернильница в венах

Это тут, где мой в дребезги сотовый бьётся, ударившись об твою стену

Домик Барби и Кена под полиэтиленом на прилавка полке

Мы бежали из одного плена, хрупкое счастье разбив на осколки

Зима выдалась долгой, и, словно долги, мы раздали себя

Я зажигаю сигнальный костёр — его, может, увидишь ты, может, растаешь

После долгой зимы

Мы не смогли

С тобой

Согреться

После долгой зимы

Мы не смогли

С тобой

Быть вместе

Это там на странице блокнота в теплоте догорающей свечки

Я записки писал, идиот, а ты на полях рисовала сердечки

Я в аптечке нашёл, было, выход, но я выдохся весь без остатка

В нашей комнате тихо, и слышно, как строки ложатся в тетрадку

Это сладкое чувство свободы, но мёда тут меньше, чем дёгтя

Я без тебя вою, как пёс на луну, я скребу конуру полосою, звериные когти

На холоде диком я крикну, пронзая затишье

Я дров наломал, но лишь ради того, чтобы пламя нашего было выше

Выше, выше

Выше, выше, выше

Его, может, увидишь ты, может, растаешь

После долгой зимы

Мы не смогли

С тобой

Согреться

После долгой зимы

Мы не смогли

С тобой

Быть вместе

Вместе, вместе

Вместе, вместе

Вместе, вместе

Вместе, вместе

Ұзақ қыстан кейін

Біз алмадық

Сенімен

жылыныңыз

Ұзақ қыстан кейін

Біз алмадық

Сенімен

Бірге болу

Ол дәптердің беттерінде, тор енді сызылмаған жерде

Сіз қуыршақтарыңыз тұрған қуыршақ үйіңізді сындырдыңыз

Дәптер беттерінде сол жерде, сия тамырға түскен жерде

Міне, менің ұялы телефоным қабырғаңа соғылған кезде сынып қалады.

Сөредегі полиэтилен астындағы Барби мен Кеннің үйі

Нәзік бақытты сындырып, сол тұтқыннан қаштық

Қыс ұзақ болып, қарыз сияқты өзіміз тараттық

Сигналды от жағамын – көрерсің, еріп кетерсің

Ұзақ қыстан кейін

Біз алмадық

Сенімен

жылыныңыз

Ұзақ қыстан кейін

Біз алмадық

Сенімен

Бірге болу

Блокнот бетінде жанып тұрған шамның жылуында тұр

Мен нота жаздым, ақымақ, ал сен шетке жүректерді сыздың

Мен қобдишадан таптым, шығудың жолы бар еді, бірақ мен әбден шаршадым

Біздің бөлмеде тыныш, жолдардың дәптерге қалай түсетінін естисіз

Бұл еркіндіктің тәтті сезімі, бірақ шайырдан бал аз

Мен сенсіз айдағы иттей айқайлаймын, питомникті жолақпен, жануарлардың тырнақтарымен қырамын

Жабайы суықта мен тыныштықты тесіп, айқайлаймын

Мен отынды сындырдым, бірақ біздің жалын жоғары болсын деп

Жоғары, жоғары

Жоғары, жоғары, жоғары

Мүмкін оны көрерсің, мүмкін еріп кетесің

Ұзақ қыстан кейін

Біз алмадық

Сенімен

жылыныңыз

Ұзақ қыстан кейін

Біз алмадық

Сенімен

Бірге болу

Бірге, бірге

Бірге, бірге

Бірге, бірге

Бірге, бірге