Eye Of The Storm - Soliloquium

The allure of chaos, the raging tempest

Cling to life in the starting blocks

As the hourglass grows emptier still

Enduring, wallow in weakness of mine

The crack in the looking glass

To alone tread the pathways in light of spring

To have nothing has never been such bliss

Is it rain or tears?

Savage climate or brooding fears

A labyrinth of years

This darkness is mine through the eye of every storm

The slowing of heartbeats

Ambition’s flame continually burns

Leaves me to wonder when the limelight is mine to enter

To leave this place and soar beyond the vast terrains

But a recurring dream, never quite in reach

The nighttime world, its damaged poetry

Its soothing tones, its healing silence

Хаостың тартымдылығы, құтырған дауыл

Бастапқы блоктардағы өмірге  жабысыңыз

Құм сағаты босаған сайын

Шыдамды, әлсіздігімді бұйып   

Айнадағы жарықшақ

Көктем нұрында жолдарды жалғыз басып өту

Ештеңенің болмауы ешқашан мұндай бақыт болған емес

Жаңбыр                   ?

Жабайы климат немесе ойлайтын қорқыныш

Жылдар лабиринті

Бұл қараңғылық әрбір дауылды көзбен мендік

Жүрек соғуының баяулауы

Амбицияның жалыны үнемі жанып тұрады

Мені таңғаларлық қашан кіру керек деген          қалдырды

 Осы жерден кетіп, ұлан-ғайыр жердің арғы жағында қалықтау

Бірақ қайталанатын арман, ешқашан ол қол жетілмейді

Түнгі дүние, оның бүлінген поэзиясы

Оның тыныштандыратын үні, емдік тыныштығы