В край родных богов - Смута

Острый нос ладьи

Рассекает волны

До родной земли

Путь наш лежит

Рукавами рек

Да седым морем

От земли чужой

В край родных богов

В мыслях отчий дом

Да тепло огня

В очаге ярко

Пламя горит

На берег вступить

Глаза к солнцу поднять

Да родным местам

Колени преклонить

Языки пламени яркого греют

Алой зарей сквозь окно льется кровь

Мысли о наших свершеньях и бедах

Меня покидают теплом женских рук

Гори наша печаль в угли, в дым ты уходи

Хмельной браги дурман наполняй наши умы

Пожар в наших глазах не унять уже ничем

И за медом льется рассказ слов поток не прекратить

Долог был наш путь

По весне ушли

В поход когда лед

Только сошел

День за днем вперед

Неспешно шли

Взмахами весел

Время текло

За изгибом рек

Города и села

Да калена сталь

Вражьих клинков

Прорубая путь

Острыми мечами

Открывали ход

К древним городам.

Қиыр мұрын

Толқындарды бұзады

Туған жерге

Біздің жолымыз жалған

Өзен тармақтары

Иә, сұр теңіздің жағасында

Бөтен елден

Туған құдайлардың еліне

Әкенің үйі туралы ойларда

Иә, оттың жылуы

Ошақта жарқырап тұр

Жалын жанып тұр

Жағаға кіріңіз

Көзіңізді күнге көтеріңіз

Иә, туған жерлерге

тізе бүгіңіз

Жарқын жалынның тілдері жылы

Терезеден қызыл таң ағып жатыр

Біздің жетістіктеріміз бен қиындықтарымыз туралы ойлар

Олар мені әйел алақанының жылуымен қалдырады

Мұңымызды көмірге жағып, түтінге түсесің

Біздің санамызды мас күйінде қайнатылған доп толтырады

Көзіміздегі отты еш нәрсе тоқтата алмайды

Ал балдың артында сөздің хикаясы ағып жатыр, ағыны тоқтамайды

Долог біздің жолымыз болды

Көктемде кетті

Жаяу серуендеу кезінде мұз

Жаңа түсті

Күннен күнге алда

Ақырын жүрді

Ескектердің толқынымен

Уақыт өтті

Өзендердің бұрылыстарының артында

Қалалар мен ауылдар

Иә шыңдалған болат

Жаудың жүздері

жолды кесу

Өткір қылыштармен

жол ашты

Ежелгі қалаларға.