Красная Шапочка - Сказки

Шарль Перро

Красная Шапочка

Жила-была в одной деревне маленькая девочка, такая хорошенькая, что лучше ее и на свете не было.

Мать любила ее без памяти, а бабушка еще больше.

Ко дню рождения подарила ей бабушка красную шапочку.

С тех пор девочка всюду

ходила в своей новой, нарядной красной шапочке.

Соседи так про нее и говорили:

— Вот Красная Шапочка идет!

Как-то раз испекла мама пирожок и сказала дочке:

— Сходи-ка ты, Красная Шапочка, к бабушке, снеси ей этот пирожок и горшочек

масла да узнай, здорова ли она.

Собралась Красная Шапочка и пошла к бабушке в другую деревню.

Идет она лесом, а навстречу ей — серый Волк.

Очень захотелось ему съесть

Красную Шапочку, да только он не посмел — где-то близко стучали топорами

дровосеки.

Облизнулся Волк и спрашивает девочку:

— Куда ты идешь, Красная Шапочка?

А Красная Шапочка еще не знала, как это опасно — останавливаться в лесу и разговаривать с волками.

Поздоровалась она с Волком и говорит:

— Иду к бабушке и несу ей вот этот пирожок и горшочек масла.

— А далеко ли живет твоя бабушка?

— спрашивает Волк.

— Довольно далеко, — отвечает Красная Шапочка.

— Вон в той деревне, за мельницей, в первом домике с краю.

— Ладно, — говорит Волк, — я тоже хочу проведать твою бабушку.

Я по этой дороге

пойду, а ты ступай по той.

Посмотрим, кто из нас раньше придет.

Сказал это Волк и побежал, что было духу по самой короткой дорожке.

А Красная Шапочка пошла по самой длинной дороге.

Шла она не торопясь,

по пути то и дело останавливалась, рвала цветы и собирала в букеты.

Не успела она еще и до мельницы дойти, а Волк уже прискакал к бабушкиному

домику и стучится в дверь: тук-тук!

— Кто там?

— спрашивает бабушка.

— Это я, внучка ваша, Красная Шапочка, — отвечает Волк тоненьким голоском.

— Я к вам в гости пришла, пирожок принесла и горшочек масла.

А бабушка была в это время больна и лежала в постели.

Она подумала,

что это и в самом деле Красная Шапочка, и крикнула:

— Дерни за веревочку, дитя мое, дверь и откроется!

Волк дернул за веревочку — дверь и открылась.

Бросился Волк на бабушку и разом проглотил ее.

Он был очень голоден,

потому что три дня ничего не ел.

Потом закрыл дверь, улегся на бабушкину постель и стал поджидать Красную

Шапочку.

Скоро она пришла и постучалась: тук-тук!

— Кто там?

— спрашивает Волк.

А голос у него грубый, хриплый.

Красная Шапочка испугалась было, но потом подумала, что бабушка охрипла от простуды и оттого у нее такой голос.

— Это я, внучка ваша, — говорит Красная Шапочка.

— Принесла вам пирожок и горшочек масла.

Волк откашлялся и сказал потоньше:

— Дерни за веревочку, дитя мое, дверь и откроется.

Красная Шапочка дернула за веревочку — дверь и открылась.

Вошла девочка в домик, а Волк спрятался под одеяло и говорит:

— Положи-ка, внучка, пирожок на стол, горшочек на полку поставь,

а сама приляг рядом со мной.

Ты верно очень устала.

Красная Шапочка прилегла рядом с волком и спрашивает:

— Бабушка, почему у вас такие большие руки?

— Это чтобы покрепче обнять тебя, дитя мое.

— Бабушка, почему у вас такие большие глаза?

— Чтобы лучше видеть, дитя мое.

— Бабушка, почему у вас такие большие зубы?

— А это чтоб скорее съесть тебя, дитя мое!

Не успела Красная Шапочка и охнуть, как злой Волк бросился на нее и проглотил с башмачками и красной шапочкой.

Но, по счастью, в это самое время проходили мимо домика дровосеки с топорами на плечах.

Услышали они шум, вбежали в домик и убили Волка.

А потом распороли ему брюхо,

и оттуда вышла Красная Шапочка, а за ней и бабушка — обе целые и невредимые.

Чарльз Перро

қызыл телпек

Бір кездері бір ауылда кішкентай қыз өмір сүріпті, соншалықты сүйкімді, ол әлемдегі ең жақсы болды.

Анасы оны ессіз жақсы көретін, ал әжесі одан да көп.

Оның туған күніне әжесі қызыл қалпақ сыйлады.

Содан бері қыз барлық жерде

жаңа, ақылды қызыл қалпақпен серуендеп жүрді.

Ол туралы көршілері былай деді:

«Міне, Қызыл телпек келді!»

Бірде анасы бәліш пісіріп, қызына:

- Қызыл телпек, әжеңе бар, мына бәліш пен қазанды әкел

майлар және оның сау екенін біліңіз.

Қызыл телпек дайындалып, басқа ауылдағы әжесіне барды.

Ол орманды аралап, оған қарай сұр қасқыр келеді.

Ол шынымен тамақтанғысы келді

Қызыл телпек, бірақ ол батылы жетпеді - жақын жерде олар балтамен ұрды

ағаш өңдеушілер.

Қасқыр оның ернін жалап, қыздан сұрады:

— Қайда бара жатырсың, Қызыл телпек?

Ал Қызыл телпек орманда тоқтап, қасқырлармен сөйлесудің қаншалықты қауіпті екенін әлі білмеді.

Ол Қасқырға сәлем беріп:

-Мен әжеме барып мына бәліш пен бір қазан сары майды әкелемін.

- Әжең алыста тұрады ма?

- деп сұрайды қасқыр.

«Әлдеқайда алыс», - деп жауап береді Қызыл телпек.

– Анау ауылда, диірменнің ар жағында, шетіндегі бірінші үйде.

– Жарайды, – дейді Қасқыр, – мен де әжеңе барғым келеді.

Мен осы жолда келе жатырмын

Мен барамын, ал сен сол жақпен жүр.

Кім бірінші келетінін көрейік.

Қасқыр мұны айтты да, жүгірді, бұл ең қысқа жол бойындағы рух болды.

Ал Қызыл телпек ең ұзын жолмен жүрді.

Ол ақырын жүрді

Жолда ол анда-санда тоқтап, гүлдерді теріп, гүл шоқтарына жинады.

Ол диірменге жеткенше, Қасқыр әжесіне жетіп үлгерді

үй мен есікті қағады: тықылдат!

- Кім бұл?

Әже сұрайды.

«Бұл менмін, сенің немерең, Қызыл телпек», - деп жауап береді Қасқыр жіңішке дауыспен.

-Мен саған қонаққа келдім, бәліш пен бір қазан май әкелдім.

Ал әжем сол кезде ауырып, төсекте жатқан.

Ол ойлады

Бұл шынымен де Қызыл телпек екенін айтып, айқайлады:

- Арқанды тарт балам, есік ашылады!

Қасқыр арқан тартты – есік ашылды.

Қасқыр әжейге қарай жүгірді де, оны бірден жұтып қойды.

Ол қатты ашты

өйткені ол үш күн бойы ештеңе жеген жоқ.

Сосын есікті жауып, әжесінің төсегіне жатып, Қызылды күте бастады

Бини.

Көп ұзамай ол келіп, қағып: тықылдат!

- Кім бұл?

- деп сұрайды қасқыр.

Ал даусы дөрекі, қарлыға.

Қызыл телпек шошып кетті, бірақ содан кейін ол әжесі суықтан қарлығады, сондықтан оның даусы осындай деп ойлады.

Қызыл телпек: «Бұл мен, сенің немереңмін», - дейді.

-Мен саған бәліш пен бір қазан май әкелдім.

Қасқыр тамағын сыпырды да, одан да нәзік:

- Арқанды тарт балам, есік ашылады.

Қызыл телпек арқанды тартып, есікті ашты.

Қыз үйге кірді, Қасқыр көрпенің астына тығылып:

- Бәлішті дастарханға қой, немере, қазанды сөреге қой,

және менің жаныма жат.

Сіз шынымен шаршадыңыз.

Қызыл телпек қасқырдың қасына жатып алып:

— Әже, қолдарыңыз неге үлкен?

«Бұл сені қаттырақ құшақтау үшін, балам.

— Әже, сенің көздерің неге үлкен?

«Жақсы көру үшін, балам.

— Әже, сіздің тістеріңіз неге үлкен?

- Ал мынау сені тезірек жеу керек, балам!

Қызыл телпек тыныстап үлгергенше, зұлым Қасқыр оған жүгіріп келіп, оны аяқ киіммен және қызыл қалпақпен жұтып қойды.

Бірақ, бақытымызға орай, дәл сол кезде үйдің жанынан иығына балта ұстаған ағаш кесушілер өтіп бара жатты.

Олар дыбыс естіп, үйге жүгіріп кіріп, Қасқырды өлтірді.

Содан кейін олар оның ішін кесіп,

мен Қызыл телпек шықты, оның соңынан әже де аман-есен шықты.