Татарское село - Ренат Ибрагимов

Тихое татарское село,

Жизнь проходит, как заведено.

Опустилась на крылечко ночь,

На пороге дома — мать и дочь.

Лица освещает лунный свет.

Просит дочь: «Дай, матушка, совет.

Что мне делать?

Полюбила я

Паренька из русского села!»

Опустила мама грустный взгляд:

«Знаю, дочка, люди говорят.

Принесла соседка новость в дом —

Видели вас часто за селом».

«Передай, мол, как не стыдно ей!

Мало ль на селе у нас парней?»

«Говорит, ты на устах у всех

Перед Богом это страшный грех.

Только дело не в соседке той.

Знай, ты с этим парнем — брат с сестрой.

Слушай, дочка, правду до конца:

Я всю жизнь люблю его отца».

Тихое татарское село,

Жизнь проходит, как заведено.

И уже не в силах слез сдержать

На пороге плачут дочь и мать.

Тыныш татар ауылы

Өмір әдеттегідей жалғасуда.

Терезеде түн түсті,

Үйдің босағасында – анасы мен қызы.

Ай сәулесімен нұрланған жүздер.

Қызы: «Анашым, ақыл айтыңызшы.

Мен не істейін?

Мен ғашық болдым

Орыс ауылының баласы!»

Анасы мұңды түрін түсіріп:

«Білемін, қызым, дейді жұрт.

Көршісі үйге хабар әкелді -

Сізді ауылдың сыртында жиі көретінбіз».

«Айтшы, олар айтады, ол үшін ұят емес!

Біздің ауылда бірнеше жігіт бар ма?

«Ол сені бәрінің аузындасың дейді

Құдайдың алдында бұл қорқынышты күнә.

Тек бұл көрші туралы емес.

Біліңдер, бұл жігіт екеуің іні-қарындассыңдар.

Тыңда, қызым, соңына дейін шындық:

Мен оның әкесін өмір бойы жақсы көрдім».

Тыныш татар ауылы

Өмір әдеттегідей жалғасуда.

Ал енді көз жасын ұстай алмай қалды

Табалдырықта қызы мен анасы жылап отыр.