В словах пустыня - Регион снега

Знаете, мне так привычны стали эти будни.

Не жду чудес, и я не в курсе, что там дальше будет.

Меня разбудит сын с утра, обнимет на прощание.

Он здесь один, кому даю и держу обещание.

Я не люблю, увы, молчание, пишу как вижу.

Мне говорят: ты занял в русском рэпе свою нишу.

Но это лишнее, не нужное, к чему все это?

Стихи и так болезнь хроническая для поэта.

Мне эстафету передать бы, поделиться с другом.

Мой мир — младенец и по этому он так испуган.

Подруга совесть не вывозит, делает потише.

Когда все думали остаться — я тихонько вышел.

Ты лишний — говорили в спину, проще согласиться.

Я с их рассказов переехал и живу в столице.

На лицах маски, я все понял, зависть душит многих,

И каждый сам пусть выбирает главные дороги.

Припев:

В словах пустыня.

Мой огонь остынет.

И не забыть, но простить все обиды,

Ведь не уйти, дверь оставив открытой.

В словах годы.

Держать, помнить.

И можно все поменять, переставить.

Судьбу живьем никогда не исправить.

Это твой счастливый случай, ты здесь всех замучил

Собирай, пакуй, сваливай, с тобой скучно.

На небе тучи, слышно грозы, что там по прогнозам?

Жду, когда пройдут дожди и выльют свои слезы.

Все так серьезно и обидно, вам меня не видно.

Я лучше дома тормозну, скачаю нудных фильмов,

Скачаю сплетни, интриги, покажусь вам диким.

Я не курю давно, хотя читал я те же книги.

Великий сон и Танкоград, не каждому ты рад.

И множество еще дорог, но нет пути назад.

Закат проводит до рассвета, вот моя планета.

Я так по-доброму стараюсь скрашивать куплеты.

С приветом и диплом в глазах, где-то в небесах.

Ленивый, сонный и почти всегда на тормозах.

Я на весах уже все взвесил, мир мне интересен,

Но честно, я не в курсе, сколько будет таких песен.

Припев

Білесіз бе, бұл күндер маған өте таныс болды.

Мен ғажайыптарды күтпеймін, әрі қарай не болатынын білмеймін.

Балам мені таңертең оятады, мені құшақтап қош айт.

Бұл жерде мен уәде беріп, орындайтын жалғыз адам.

Маған ұнамайды, әттең, үнсіздік, мен көргендей жазамын.

Олар маған: сіз орыс рэпінде өз орнын алдыңыз дейді.

Бірақ бұл артық, қажет емес, мұның бәрі не үшін?

Поэзия – ақын үшін созылмалы дерт.

Мен эстафетаны беремін, оны досыммен бөлісемін.

Менің әлемім сәби, сондықтан ол соншалықты қорқады.

Дос ар-ұжданын шығармайды, оны тыныштандырады.

Барлығы қалуды ойлаған кезде, мен үндемей кетіп қалдым.

Артықсың – деді артта, келісу оңай.

Мен олардың әңгімелерінен көшіп, астанада тұрамын.

Бетпердеде мен бәрін түсіндім, қызғаныш көпті тұншықтырды,

Әркім басты жолдарды таңдасын.

Хор:

Сөзбен айтқанда, шөл.

Менің отым суып кетеді.

Ұмытпа, бірақ барлық қорлауды кешір,

Өйткені, есікті ашық қалдырып кетпеңіз.

Сөзбен айтқанда, жылдар.

Ұстаңыз, есте сақтаңыз.

Және бәрін өзгертуге, қайта реттеуге болады.

Тағдыр ешқашан тірідей түзетілмейді.

Бұл сіздің бақытты үзілісіңіз, сіз мұнда бәрін қинадыңыз

Жинаңыз, жинаңыз, тастаңыз, бұл сізді жалықтырады.

Аспанда бұлт бар, найзағай естиді, болжамдар бойынша не бар?

Жаңбырдың өтіп, көз жасын төгуін күтемін.

Барлығы соншалықты салмақты және қорлау, сіз мені көре алмайсыз.

Мен үйде баяулап, қызықсыз фильмдерді жүктеп алғым келеді,

Мен өсек, интрига жүктеймін, мен саған жабайы болып көрінемін.

Бірдей кітаптарды оқысам да көптен бері темекі шекпеймін.

Ұлы арман мен Танкоград, сен бәріне риза емессің.

Ал одан да көп жол бар, бірақ артқа жол жоқ.

Таң атқанша күн батады, міне менің планетам.

Өлеңдерді жарықтандыруға тырысамын.

Сәлеммен, дипломмен көзінде, Аспанның бір жерінде.

Жалқау, ұйқышыл және әрқашан тежегіште.

Мен бәрін таразыға салып қойдым, маған дүние қызық,

Бірақ, шынымды айтсам, мұндай әндердің қанша болатынын білмеймін.

Хор