Из времени чёрных колодцев - Raventale

из черных колодцев ушедшего времени

в собственный склеп давно ушедших дней

не тянутся пальцы к проросшему семени

немеют прохладой

оставь их, не грей

пусть скорбью затянутся раны

иссякнет пусть жизненный зной

настанет покой долгожданный

холодный.

блаженный покой

уж нечего брать, лишь прах да туман

пусть эхом из прошлого кричит тишина

навеки окутан я в сладкий обман

не сможешь забыть

пей горечь до дна

пусть скорбью затянутся раны

иссякнет пусть жизненный зной

настанет покой долгожданный

мертвенный.

мой вечный покой

свет окна…

угасающим взглядом проползает в глаза

смерть — игра

что безмолвной змеей обитает в сердцах

кровь как лед…

будто в зимних объятиях течет твоя слеза.

снег…

снег в застывших глазах

өткен заманның қара құдықтарынан

өткен күндердің жеке криптіне

Саусақтар өскен тұқымға қол созбайды

жансыз салқындық

оларды қалдырыңыз, жылытпаңыз

қайғы-қасірет жарасын емдесін

өмірдің қызуы кеуіп кетсін

көптен күткен тыныштық орнайды

суық.

бақытты бейбітшілік

алатын ештеңе жоқ, тек шаң мен тұман

өткеннен үнсіздік сайрап тұрсын

Мен мәңгілікке тәтті алдамшылыққа оранамын

ұмыта алмайсың

ащы ішіңіз

қайғы-қасірет жарасын емдесін

өмірдің қызуы кеуіп кетсін

көптен күткен тыныштық орнайды

өлімші.

менің мәңгілік демалысым

терезе жарығы...

өңсіз көзқарас көзге түседі

өлім ойын

бұл жүректерде үнсіз жылан сияқты тұрады

мұз сияқты қан...

қыс құшақта көз жасың ағып жатқандай.

қар…

мұздаған көздерде қар