Узник - РАКАМАКАФОНСКИЙ

10 лет взаперти.

Я закованный, брошенный гнить в этой пыльной темнице.

а всего то кретин, всем словам вопреки.

Пожелал дочки мэра добиться!

Мне твой запах волос, тёплый ветер принёс,

Мы хотели летать словно птицы!

Но высок был тариф, и теперь я старик,

хоть и возраст не больше чем тридцать.

Обреченный судьбой, я не чувствую боль,

года три как закончились слезы…

Весь заполнен тобой,

Каждый день в голове на повторе твой облик серьезно!

Ты пошла до конца,

против воли отца в мои полные страсти обьятия.

Только бедный пацан,

Кроме розовых слов и надежд разве мог что-то дать ей?

Припев:

Ну и где же ты теперь Изабелла?

Мне к тебе закрыта дверь волей мэра.

Но я выберусь поверь, как из клетки дикий зверь,

и ты будешь вновь моей, Изабелла.

Когда летящую звезду погасят бесполезные желания,

Я выбью двери в новый мир, мы сблизимся телами.

И бросим в пламя все калЕндари, и мигом позабудем.

Дни разлуки, милая, что плен дарил…

Но нас не выдумал Бальзак, хоть я был за,

И люди ждали хэппи-энд как на душу бальзам!

Но тот простой пацан, что подарил мне жизнь,

Где-то в душе хотел так сам, себе сказать: «Держись!»

Когда реальность бьет и хочется от мира скрыться,

Где-то внутри тебя томится этот пленный рыцарь.

Будет сидеть он или сделает до двери шаг,

И вновь найдет свою мечту только тебе решать!

Припев — 2 раза.

10 жыл қамауда.

Мен шынжырға байланып, осы шаң басқан зынданда шіріп қалдым.

бірақ жай ғана кретин, барлық сөздерге қайшы.

Әкімнің қызына жетуге тілектеспін!

Сенің шашыңның иісі маған жылы жел әкелді,

Біз құстар сияқты ұшқымыз келді!

Бірақ тариф жоғары болды, мен қазір қартпын,

жасы отыздан аспаса да.

Тағдырдың жазуымен, Мен ауыртпаймын

көз жасы біткеніне үш жыл...

Барлығы сенімен толтырылды

Күн сайын менің басымда сіздің сыртқы түріңіз байсалды!

Сіз соңына дейін бардыңыз

әкемнің еркіне қарсы құштар құшағыма.

Жай ғана кедей бала

Қызғылт сөздер мен үміттерден басқа, ол оған бірдеңе бере ала ма?

Хор:

Енді қайдасың, Изабелла?

Әкімнің өсиетімен маған есік жабылды.

Бірақ мен шығамын, маған сеніңіз, тордан шыққан жабайы жануар сияқты,

ал сен қайтадан менікі боласың, Изабелла.

Ұшқан жұлдыз пайдасыз қалаумен сөнгенде,

Мен жаңа әлемнің есігін қағамын, біз денелерде жақындаймыз.

Ал барлық күнтізбелерді отқа тастап, оны бір сәтте ұмытайық.

Айырылған күндер, қымбаттым, бұл тұтқын берді ...

Бірақ мен оны қолдасам да, Бальзак бізді ойлап тапқан жоқ.

Ал адамдар жанға бальзам сияқты бақытты аяқталуды күтті!

Бірақ маған өмір сыйлаған сол қарапайым бала

Жүрегімнің бір жерінде өзіме, өзіме: «Ұста!» деп айтқым келді.

Шындыққа тап болғанда және сіз әлемнен жасырғыңыз келсе,

Ішіңізде бір жерде бұл тұтқын рыцарь әлсірейді.

Ол отырады немесе есікке қарай қадам басады,

Және тағы да ол өз арманын табады, тек сіз шеше аласыз!

Хор - 2 рет.