Человеку - Pra(Killa'Gramm)

Всё это было давно, я только открыл глаза

Твой образ передо мной, не было счастливей дня.

Если б я мог говорить, я бы наверно сказал,

Но я тихо засыпал под твоей курткой и молчал.

Не знаю, где мы, нет, я не запомнил дороги.

Не знаю, кто ты, но рад, что оказалась доброй.

Приютила меня, после приласкала,

Пришло то чувство, которого так не хватало.

Я не подарок, ты знаешь, но всё равно тебе нужен.

Ты следила за мной, вовремя давала кушать.

Я мог слушать часами, как ты по телефону

Со своей подругой обсуждаешь нового знакомого.

Часто оставляла меня дома одного,

В закрытой комнате я рвал и метал всё!

Уходила, забыв лишь аромат духов.

Не попрощавшись я ждал тебя увидеть вновь.

Ты кричала нервно, смотря на бардак.

Иногда даже била, а я не знал, что не так.

Но всё же, после извинялась и к себе звала,

А я был рад и засыпал в твоих ногах.

Целовал твои руки, твоё нежное лицо.

Скулил около двери, когда ты уходила.

Я был предан сильно и хотел сделать всё.

Хотел сделать всё, чтобы тебе угодить!

Припев:

Так бывает мы любим тех, кто нас не любит.

А люди иногда бывают хуже собак.

Теперь так этих самых людей по сути,

Никогда не станет больше чем дворняг.

Так бывает мы любим тех, кто нас не любит.

А люди иногда бывают хуже собак.

Теперь так этих самых людей по сути,

Никогда не станет больше чем дворняг.

Сколько прошло не знаю, но ты совсем не такая.

Я надоел тебе говори, ну я же знаю.

Реже гуляешь со мной, нежности той не хватает.

Нету той ласки, родная, лучше бы я жил в стае.

Домой приводишь мужчин да, а я ревную.

От злости в углу рычу и скалю зубы.

На том самом месте, где с тобой спал я —

Ты вдвоём с кем-то остаёшься до утра.

Я провожаю взглядом свою любимую даму.

Веду себя непонятно, прячусь под одеялом.

Может это сон, либо было не со мной,

Но обманывать себя слишком тяжело порой.

Я не притронулся к еде, и так день третий уже,

Но ты не замечаешь тоску на душе.

Подобно госпоже, смотришь свысока на меня.

Как ты могла, скажи, на него променять?

Совсем не видимся, ты редко приходишь домой.

А я стою, в надежде на пороге, как влитой.

Вот она, твоя сущность, и как бы не было грустно —

Никогда не пойму, как это, когда тебя любят!

Вспомнил твои губы, как целовал лицо.

Вспомнил первый день с тобой и захотел забыть его.

Внутри боль, меня гладят твои нежные руки.

Я всего лишь пёс, а ты хоть человек, но *ука!

Припев:

Так бывает мы любим тех, кто нас не любит.

А люди иногда бывают хуже собак.

Теперь так этих самых людей по сути,

Никогда не станет больше чем дворняг.

Так бывает мы любим тех, кто нас не любит.

А люди иногда бывают хуже собак.

Теперь так этих самых людей по сути,

Никогда не станет больше чем дворняг.

Мұның бәрі баяғыда болды, мен енді ғана көзімді аштым

Сенің бейнең көз алдымда, Бақытты күн болмады.

Сөйлей алсам, айтар едім

Бірақ мен сенің күртешеңнің астына үнсіз ұйықтап кетіппін.

Мен қайда екенімізді білмеймін, жоқ, жол есімде жоқ.

Мен сенің кім екеніңді білмеймін, бірақ сенің мейірімді болғаныңа қуаныштымын.

Ол мені паналады, содан кейін мені сипады,

Сол сезім келді, ол соншалықты жетіспеді.

Мен сыйлық емеспін, білесің бе, бірақ мен саған бәрібір керекпін.

Артымнан ердің, тамақты уақытында бердің.

Мен сіздің телефонда қалай екеніңізді сағаттап тыңдай аламын

Сіз дос қызыңызбен жаңа танысуды талқылап жатырсыз.

Көбінесе мені үйде жалғыз қалдыратын

Жабық бөлмеде мен бәрін жыртып тастадым!

Әтірдің иісін ғана ұмытып кетіп қалды.

Қоштаспастан сені тағы көремін деп күттім.

Төбелеске қарап қобалжып айқайладың.

Кейде ол мені ұратын, бірақ мен не болғанын білмедім.

Бірақ бәрібір ол кешірім сұрап, өзіне телефон соққан соң,

Ал мен қуанып, аяғыңа ұйықтап қалдым.

Қолдарыңнан, нәзік жүздеріңнен сүйдім.

Сен кеткенде есіктің жанында ыңылда.

Мен қатты берілген едім және бәрін істегім келді.

Мен саған ұнау үшін бәрін істегім келді!

Хор:

Бізді сүймейтіндерді осылай жақсы көреміз.

Ал кейде адамдар иттен де жаман болады.

Енді, дәл осы адамдар, шын мәнінде,

Ешқашан монгрлерден артық болмайды.

Бізді сүймейтіндерді осылай жақсы көреміз.

Ал кейде адамдар иттен де жаман болады.

Енді, дәл осы адамдар, шын мәнінде,

Ешқашан монгрлерден артық болмайды.

Қанша уақыт өткенін білмеймін, бірақ сен ондай емессің.

Мен сенімен сөйлесуден шаршадым, мен білемін.

Сіз менімен сирек жүресіз, бұл нәзіктік жеткіліксіз.

Менде ондай еркелету жоқ, жаным, отарда тұрғаным жақсы болар еді.

Сіз үйге еркектерді әкелесіз, иә, бірақ мен қызғанамын.

Бұрыштағы ашудан мен ырылдап, тісімді жалаңаштап отырмын.

Мен сенімен ұйықтаған жерде -

Таңға дейін біреумен бірге боласыз.

Сүйікті ханымның соңынан көзіммен қараймын.

Мен өзімді түсініксіз ұстаймын, көрпенің астына жасырынамын.

Мүмкін бұл арман немесе ол менімен болмаған,

Бірақ кейде өзіңізді алдау өте қиын.

Мен тамаққа қол тигізбедім, сондықтан үшінші күні,

Бірақ жан дүниеңіздегі сағынышты байқамайсыз.

Әйел сияқты сен маған төмен қарайсың.

Айтшы, оны оған қалай айырбастадың?

Біз бір-бірімізді мүлде көрмейміз, үйге сирек келесің.

Ал мен үмітпен, босағада, қолғаптай тұрамын.

Міне, сіздің болмысыңыз, қаншалықты қайғылы болса да -

Мен сені жақсы көргенде қалай екенін ешқашан түсінбеймін!

Сенің ерніңді, жүзіңді қалай сүйгенімді есіме түсірдім.

Сенімен өткен алғашқы күн есіме түсіп, ұмытқым келді.

Ішім ауырып тұр, нәзік қолдарың мені сипалады.

Мен жай ғана итпін, және сіз кем дегенде адамсыз, бірақ *uka!

Хор:

Бізді сүймейтіндерді осылай жақсы көреміз.

Ал кейде адамдар иттен де жаман болады.

Енді, дәл осы адамдар, шын мәнінде,

Ешқашан монгрлерден артық болмайды.

Бізді сүймейтіндерді осылай жақсы көреміз.

Ал кейде адамдар иттен де жаман болады.

Енді, дәл осы адамдар, шын мәнінде,

Ешқашан монгрлерден артық болмайды.