Гнездо - Пионерлагерь Пыльная Радуга

Мой шкаф гостиница скелетов.

Шум трав чердак смывает летом.

Клубком мечты сплетем упрямо,

Уснем в гнезде цветного хлама.

Мой рай листва в пустых бассейнах.

Глотай озноб стихий ничейных,

Дай знать к теням сбегая в руки,

Гулять в веселых платьях скуки.

Кто-то тебя ждет,

Где-то меня помнят.

Камень в ладонь лег,

Брошу пойдут волны.

Мой пирс.

Туплю в песок сквозь синеву

Вниз, в жару на пальцах иней.

Твой вес, в груди толчки тугие.

Мы здесь и навсегда другие.

Мой груз комок тупых извилин.

Взорвусь столбом жемчужной пыли.

Клубком мечты сплетем упрямо,

Уснем в гнезде цветного хлама.

Кто-то тебя ждет,

Где-то меня помнят.

Камень в ладонь лег,

Брошу пойдут волны.

Мой шкаф гостиница скелетов...

Менің шкафым - қаңқалардың қонақ үйі.

Шөптердің шуы жазда шатырды шайып кетеді.

Біз қиял шарын тоқамыз,

Түрлі-түсті қоқыс ұясында ұйықтап алайық.

Менің жұмақ – бос бассейндердегі жапырақтар.

Ешкімге тән салқындықты жұтыңыз,

Қолға жүгірген көлеңкелерге маған хабарлаңыз

Көңілді көйлекпен жүру зерігу.

Біреу сені күтіп отыр

Бір жерде олар мені есіне алады.

Тас алақанда жатты

Мен толқындарды лақтырамын.

Менің пирстым.

Мен көк арқылы құмға батып бара жатырмын

Ыстықта саусақтар аязды.

Сіздің салмағыңыз, кеудедегі қатты тремор.

Біз осында және мәңгі басқамыз.

Менің жүкім - ақымақ иірімдер.

Інжу шаңының бағанымен жарылады.

Біз қиял шарын тоқамыз,

Түрлі-түсті қоқыс ұясында ұйықтап алайық.

Біреу сені күтіп отыр

Бір жерде олар мені есіне алады.

Тас алақанда жатты

Мен толқындарды лақтырамын.

Менің шкафым - қаңқалардың қонақ үйі ...