Carapace de fantasme vide - Pénitence Onirique

Labyrinthe d’arbres mornes

Firmament vide et coeur asséché

Litières aux cendres de morts

Sous les pas vifs de loups décédés

Je suis ici sans remords

Mon âme est partie, le coeur est vidé

Mais la peur a conquit mon corps

Contrée aride et mânes aliénées

Litanie pour coquilles desséchées

Triton et accords décimés.

Ambiance glaciale et possédée.

Silhouette massive et forte

Etoffe de charbon aux bords effrités

Visage aux reflets amorphes

Aspect de mercure, aura étouffée

Elle me tend un masque aux bords

sans limites ni vraiment dessinés

Je le mets, je tombe alors

Dans un puits de pleures et d'âmes perturbées

Maelström de corps étirés

A la palette chromatique délaissée

La chute enfin s’est arrêtée.

Et la Lune éprouve mon corps

Ce regard mystique pénètre mes pores

Images intenses qui éveillent mon sort

Et je pleure toutes mes larmes et encore.

Des peines arides, des souvenirs plus forts

Une Pénitence Onirique qui s’impose alors.

Une" Carapace de fantasme vide «rassasié des souvenirs oubliés

j’aurai voulu pouvoir vivre

une vie pleine sans coeur atrophié

dans les méandres d’une fin de vie

j’aurais réveillé mon humanité

Dans ces limbes aux nombreuses sibylles

Emplis du penseur ensoleillé.

Күңгірт ағаштардың лабиринті

Бос аспан және солған жүрек

Өлі күл қоқыстары

Өлген қасқырлардың жылдам ізі астында

Өкінбей осындамын

Жаным кетті, жүрегім бос

Бірақ қорқыныш денемді жаулап алды

Құрғақ жер және бөтен елестер

Құрғақ қабықтарға арналған литания

Тритон және децимат аккордтары.

Мұзды және иемденген діріл.

Массив және күшті силуэт

Жиектері ұсақталған көмір шүберек

Аморфты шағылыстары бар бет

Меркурийдің аспектісі, тұндырылған аура

Ол маған шеттері бар масканы береді

шектеусіз немесе шынымен тартылған

Мен оны кидім, содан кейін құлаймын

Көз жасы мен мазасыз жандар құдықта

Созылған денелер добыны

Елеусіз хроматикалық палитраға

Күз ақыры тоқтады.

Ал ай менің денемді сынап жатыр

Сол мистикалық көзқарас менің кеуектерімнен өтеді

Сиқырымды оятатын қарқынды бейнелер

Ал мен көз жасымды қайта-қайта жылатамын.

Құрғақ қайғы, күшті естеліктер

Арманға ұқсайтын тәубеге келу, ол кейін өзін таң қалдырады.

«Қиялдың бос қабығы» ұмытылған естеліктерге толы

Мен өмір сүргенімді қалаймын

атрофиясыз жүрексіз толық өмір

өмірдің ақырында

Адамгершілігімді оятар едім

Көптеген сибилдермен бұл лимбода

Шуақты ойшылға толы.