Dancing in Madness - Pallbearer

Uncontested

Dripping personification

The putrid liquid

Washing all away

In the edge of mind

Lurks bleak sacred monster

Null incarnate

Defeater the way

Locked within a spell

This ritual repeats itself again

The drained one

Dancing in madness

Inverse horizon stretched out

Before the shivering frenzy

The serpent whispers

And the haze must return

Again the moments stop

Replaced by falsehood

Perverted image

Of the self-arise, impure

Non-beginning

In a self-created doomsday

Believe in your own end

And your wish will be fulfilled

Unforgiveness thrives

We cannot survive

Time -- we’ll pay the price

You will not survive

Finished

In the dying of the flame

A solitary piece

Remainder of the sane

A shattered bell

In shadows still rings

And the night crying bird

Laments the loss of its wings

Even alone

The wretched voice still calls

On a not too distant day

The sky is soon to fall

The wounded one may try to search for sleep

Even in deepest night

The softest voice will sing

When all but night has gone

And hands are filled with dust

There’s no one else

Who can take the blame

For those deeds are yours alone

And everything has gone away

In ceaseless erosion

In the languid sand

The seeds of pain

Are sown to grow once again

Талассыз

Тамшылау тұлғалануы

Шірік сұйықтық

Барлығын жуу

Ақылдың ұшында

Күңгірт қасиетті құбыжық

Нөлдік инкарнация

Жолды жеңу

Сиқырдың ішінде құлыпталған

Бұл рәсім қайтадан қайталанады

Ағызылған

Ақылсыз билеу

Кері көкжиек созылған

Дірілдейтін ашудың алдында

Жылан сыбырлайды

Ал тұман қайта оралуы керек

Тағы да сәттер тоқтайды

Жалған мен ауыстырылды

Бұзылған сурет

Өздігінен пайда болған, таза емес

Басталмаған

                        өз                жара  |

Өз мақсатыңызға сеніңіз

Сіздің тілегіңіз  орындалады

Кешірімсіздік дамиды

Біз өмір сүре алмаймыз

Уақыт - бағасын төлейміз

Сіз аман қалмайсыз

Аяқталды

Жалынның сөнуінде

Жалғыз бөлшек

Ақыл  қалдығы

Сынған қоңырау

Көлеңкеде әлі де шырылдайды

Ал түнде жылап тұрған құс

Қанаттарының жоғалғанына  қайғырады

Тіпті жалғыз

Байғұс үн әлі де шақырады

                                                                                                                                                                                                                       алыс алыс алыс алыс алыс алыс ы алыс

Жақында аспан құлайды

Жараланған адам ұйқысын іздеп                                                                                                                                                                                                  |

Ең терең түнде де

Ең жұмсақ дауыс ән салады

Түннен басқаның бәрі өткенде

Ал қолдар шаңға толады

Басқа ешкім жоқ

Кім кінәні мойнына алады

Өйткені ол істер тек сенікі

Ал бәрі кетіп қалды

Толассыз эрозияда

Тыныш құмда

Азаптың тұқымы

Тағы бір рет өсу үшін егілді