Слишком много - OTRIX

Я ронял на кровать морфином тебя

И ты в моем театре на правах Мальвины.

Теряй этот убогий мир в красновато-милых тенях,

Забывая фразы и слова, дави и ныряй.

И мы снова на сутки без чувств,

На сутки без разума и молча, но ясно.

И нам голос не нужен не чуть.

Ты не говорила, чего хочешь, но я знал.

Мы закрывались от мира и жили,

И прятали секреты под длинный рукав.

Бледную кожу, избитые жилы,

Всё удовольствие и вкус у невинных украв.

Наши глаза не теряли оттенок,

Каждый день обретая всё больший азарт.

Мы душой отрекались от тела,

Зная, что давно уж нету пути назад нам.

Я ронял на кровать морфином тебя,

Дешевую душу твою в руках бессильно трепля,

Заставляя мнимый рай даримый принять,

Забывая фразы и слова, дави и ныряй.

И мы снова на сутки без чувств,

На сутки без разума и молча, но ясно.

И нам голос не нужен не чуть.

Ты не говорила, чего хочешь, но я знал.

И наши месяцы были на сто лет,

Мы даже начали путать сюжеты,

И я выкладывал ампулы жизни на столик,

И ты не думая хватала, чтоб продлить всё это.

Наверно, из-за них ты и была со мной,

И всё это вовсе не важно, и я вроде бы я купил

Твою любовь.

Мог бы сомневаться,

Но я видел как ты плачешь, когда я приходил без них.

Последний месяц ты просто молчишь,

Немо вопрошая, где твой сладкий раствор.

И в груди кончился воздух почти.

Ты знаешь финал, но нажать бы на «Стоп».

И мы возьмем на себя слишком много.

Чтобы остаться вместе и не иссякнуть.

Сделаем всё пышно, громко,

Введя ровно по 250 внутрь.

Мен сені морфин құйылған төсекке тастадым

Ал сен менің театрымда Мальвина рөліндесің.

Қызғылт-сүйкімді көлеңкелерде осы бақытсыз әлемді жоғалтыңыз,

Фразалар мен сөздерді ұмытып, итеріп, сүңгіңіз.

Біз тағы бір күн сезімсіз,

Бір күн бойы себепсіз және үнсіз, бірақ анық.

Ал бізге дауыс керек емес.

Сіз не қалайтыныңызды айтпадыңыз, бірақ мен білдім.

Біз әлемнен өзімізді жауып, өмір сүрдік,

Және олар ұзын жеңнің астына құпияларды жасырды.

Тері бозарған, тамырлар соғылған,

Жазықсыз ұрлықтардың барлық рахаты мен дәмі.

Көзіміздің түсі жоғалған жоқ

Күн сайын қызғаныш күшейе түсуде.

Біз денеден жанымызбен бас тарттық,

Көптен бері бізге қайтар жол жоқ екенін біле тұра.

Мен сені морфинмен төсекке тастадым,

Қолыңдағы арзан жаның, дәрменсіз қол бұлғап,

Берілген қиялдағы жұмақты қабылдауға мәжбүрлеу,

Фразалар мен сөздерді ұмытып, итеріп, сүңгіңіз.

Біз тағы бір күн сезімсіз,

Бір күн бойы себепсіз және үнсіз, бірақ анық.

Ал бізге дауыс керек емес.

Сіз не қалайтыныңызды айтпадыңыз, бірақ мен білдім.

Біздің айларымыз жүз жыл болды,

Біз тіпті сюжетті шатастыра бастадық,

Мен өмірдің ампуласын үстелге қойдым,

Ал сіз ойланбастан оның бәрін ұзартуға жеткілікті болдыңыз.

Солардың арқасында қасымда болдың,

Ал мұның бәрі мүлдем маңызды емес, мен сатып алған сияқтымын

Сіздің махаббатыңыз

Мен күмәндануым мүмкін еді

Бірақ мен оларсыз келгенде сенің жылағаныңды көрдім.

Соңғы айда сен үндемедің,

Немо сіздің тәтті шешіміңіз қайда деп сұрайды.

Ал кеудемде ауа таусылып қала жаздады.

Сіз аяқтауды білесіз, бірақ сіз «Тоқтату» түймесін басуыңыз керек.

Ал біз тым көп қабылдаймыз.

Таусылмас үшін бірге болу.

Оны үлкен, қатты етіп жасайық

Ішіне дәл 250 кіреді.