Outro - OG Keemo

Sag, wer hätte so ein Jahr erwartet?

Fühlt sich an, als ob es grade startet

Und auch mein Vater kann es sehen

Guck, es war ein langer Weg von Gustav-Mahler-Straße

Seit dem Kappen von Alarmanlagen

Ich fühl' mich wie Kobe nach sei’m ersten Ring

Ho, ihr merkt, dass ich egal, wer momentan im Thron sitzt

Mehr als bloß dicht auf den Fersen bin

Ich trag' mein Polo so wie Hermelin

Ich schwör', das ist für jedes Lerchenberger-Kind

Jungs aus Mannheim, Vorstadt-Niggas in Kastel

Ho, ich bin derselbe schon seit damals

Im Bandana, schwarzen Nikes und Shirts in 5XL

«Carter III» im Wagen, während ich durch dein Apartment schleich' wie Splinter

Cell

Egal, wo du es lagerst, Ho, ich find' dein Geld, die Siedlung singt

«Scht!

Was ist das?

Frag nicht, geh weiter!

Das ist der Sound, wenn du nicht rechtzeitig die Bude verlässt

Und innerhalb von 'ner Minute deine Zukunft ersetzt, ich hab' alles gesehen

Manche spielen, manche zieh’n, manche stechen

Manche sind satt und andere wurden von der Siedlung gefressen

Aber egal, was noch geschieht, ich hab' schon schlimmer kassiert

Guck uns an, wir sind immer noch hier, ich schwör' die Siedlung singt

Sabe, Sabe, Sabe, Sabe

Legenden sterben jung und deshalb leb' ich nicht lang

Sag dem Tod, ich hab' die Segel gespannt, ich hör' die Siedlung sing’n

Sabe, Sabe, Sabe, Sabe

Legenden sterben jung und deshalb leb' ich nicht lang

Wohin ich gehen sollte, sehen wir dann

Was kann ich hiervon erwarten?

Sag, wie weit führ' ich dieses Ding hier noch

fort?

Nicht mal vor 10.000 Fans in München bei RIN als Support

Hab' ich gezittert wie am Tag als ich vor Freunden und Geschwistern

Vor 500 Leuten «Nimbus» performte, ich kann mich noch erinnern

Mein Bruder lag mir nach der Show in den Armen

Wir hab’n geweint so wie Kinder in der Garderobe, ich sag' dir

Ich hatte seit diesem Winter schon lang nicht so gut geschlafen

Frag, wenn ich morgen tot bin, die Straße, ob sie mich nicht vermisst

Denk' an Gespräche mit meiner Mutter am Küchentisch

Vier Uhr nachts, die Art Gespräch, die du nie wieder hast

Sag, warum ich diese Stadt noch trage, bis mein Rücken bricht?

Und warum hat die Stadt dieselbe Art von Liebe nicht für mich?

Ich träumte von Goldketten, Masken und Stichwaffen

Nächte, an denen ich mit toter Mimik auf Treppen saß

Als mich mit sechzehn Jahr’n der erste Polizist packte

Meine Rippen prellte und mir danach ins Gesicht lachte

Nächte, in denen ich wünsch', ich hätt mich nie rumgetrieben

Der Hoodie rot, die Wangen wund geprügelt

Beute in der Tasche, Slug im Volvo und Sattla in meinen Lungenflügeln

Seh' zwischen Opps und Bull’n null Unterschiede

Aber guck mich heute an, meine Stadt sieht mich wie Michael an

Schwarzer Mann, mach' Geld wie’n weißer Mann

Ich fühl' mich so wie Tony, wie De Niro als Capone, denn mich fasst keiner an

Jeder meiner Freunde passt in eine Hand

Alles Treffer, keine Übung

Das ist für meine Jungs aus Mannheim, Mann, die Frankfurt Niggas,

Jungs aus Mainz, an Kids aus Papageiensiedlung

Für die Cousins aus der Heimat ohne ein Reisevisum

Guck, wo wir heut sind, auch ohne Reifeprüfung

Ich fühl' mich wie New Jack City, Nino Brown, Wesley Snipes

Ella Fitzgerald, Nina Simone und Barry White

Auch wenn viel hektisch war in letzter Zeit

Weiß ich, dass egal, wie hässlich weit es ist, ich immer auf der Strecke bleib'

Es existiert kein Wendekreis, ich hab' keine Bremsen

Ho, ich lenk' den Benz so lang, bis mir der Sensenmann die Hände reicht

Ich fühl' mich so wie Mike, denn wenn ich geh', geh' ich legendengleich

Verbrenn' mein Fleisch und alles, was am Ende bleibt, ist nichts bis auf ein’n

Geist

«Es war nie wichtig, woher der Geist kam oder was er wollte.

Seitdem er das

erste Mal auftauchte.

War er Teil der Siedlung.

Und die Siedlung war ein Teil

von ihm.

Er ist ein Geist.

Ein Gedanke.

Eine Idee.

Unschuldig, egal,

ob bösartig oder friedvoll.

Deshalb konnten sie ihn nie fangen.

Egal, wie viele Ketten sie ihm anlegten.

So einen großen Geist konnten sie

nicht fangen.»

Айтыңызшы, мұндай жылды кім күткен?

Жаңа ғана басталып жатқан сияқты

Оны менің әкем де көреді

Қараңызшы, бұл Густав-Махлер-Штрасседен ұзақ жол еді

Дабыл жүйелері өшірілгеннен бері

Мен оның алғашқы қоңырауынан кейін Коби сияқты сезінемін

Хо, қазір кімнің таққа отырғаны маған бәрібір екенін көріп тұрсың

Менің етегімде ыстық емес

Мен поломды Эрмин сияқты киемін

Бұл әр Лерхенбергер баласына арналған деп ант етемін

Мангеймдік ұлдар, Кастелдегі қала маңындағы негрлер

Хо, содан бері мен бұрынғыдаймын

Банданада, қара Nikes және 5XL көйлектер

«Картер III» көлікте, мен сіздің пәтеріңізден Сплинтер сияқты жасырын өтіп бара жатырмын

Ұяшық

Қайда сақтасаң да, хо, ақшаңды табамын, қоныс жырлайды

«Шш!

Ол не?

Сұрамаңыз, жалғастырыңыз!

Уақытында стендтен шықпасаңыз, бұл дыбыс

Сіздің болашағыңызды бір минутта ауыстырдым, мен бәрін көрдім

Біреу ойнайды, біреу тартады, біреу пышақтайды

Кейбіреулері тамақтанады, ал басқалары елді мекеннен жеді

Бірақ басқасы не болса да, мен одан да жаманын жинадым

Бізді қарашы, біз әлі осындамыз, ант етемін елді мекен ән салады

Сәбе, Сәбе, Сәбе, Сәбе

Аңыздар жас өледі, сондықтан мен ұзақ өмір сүрмеймін

Өлімге айт, Желкені тарылттым, Елдің әнін естимін

Сәбе, Сәбе, Сәбе, Сәбе

Аңыздар жас өледі, сондықтан мен ұзақ өмір сүрмеймін

Содан кейін қайда бару керектігін көреміз

Бұдан не күтуге болады?

Айтыңызшы, мен бұл жерде қаншалықты алыстай аламын?

кеткен?

Қолдау ретінде RIN-де Мюнхендегі 10 000 жанкүйердің алдында да емес

Достар мен бауырлар алдында жүрген күндегідей қалтырап кеттім

«Нимбус» 500 адамның алдында өнер көрсетті, әлі есімде

Қойылымнан кейін ағам менің қолымда болды

Гардеробтағы балалардай жыладық, айтамын

Сол қыстан бері онша жақсы ұйықтамадым

Ертең мен өлсем, мені сағынбады ма көшеден сұра

Асхана үстелінде анаммен сөйлесуді ойлап көріңіз

Таңертеңгі сағат төрт, сіз енді ешқашан болмайтын әңгіме түрі

Айтыңызшы, неге мен бұл қаланы арқам сынғанша алып жүремін?

Ал қалада неге маған деген осындай махаббат жоқ?

Мен алтын шынжырларды, бетперделерді және итергіш қаруларды армандадым

Түнде мен өлі мимикамен баспалдақта отырдым

Бірінші полицей мені он алты жасымда ұстаған кезде

Қабырғам көгеріп, бетіме күлді

Түндер мен ешқашан қасымда болмағанымды қалаймын

Капюшон қызыл, беттері көгерген

Қалтамда олжа, вольвомда слаг, өкпемде саттла

Opps және Bull'n арасындағы нөлдік айырмашылықтарды қараңыз

Бірақ бүгін маған қараңыз, менің қалам маған Майкл сияқты қарайды

Қара адам, ақ адам сияқты ақша тап

Мен өзімді Тони сияқты сезінемін, Капоне рөліндегі Де Ниро сияқты, өйткені маған ешкім тиіспейді

Менің достарымның әрқайсысы бір қолға сыйды

Барлық соққылар, жаттығу жоқ

Бұл менің Мангеймдегі ұлдарым үшін, Франкфурт негрлері

Майнцтағы ұлдар, попугалар колониясындағы балаларға

Туристік визасыз үйден келген немере ағалары үшін

Матрицалық емтихансыз да бүгін қай жерде екенімізді қараңыз

Мен өзімді Жаңа Джек Сити, Нино Браун, Уэсли Снайпс сияқты сезінемін

Элла Фицджералд, Нина Симон және Барри Уайт

Тіпті, соңғы кездері қарбалас көп болды

Қанша шіркін болса да, артта қалатынымды білемін

Бұрылыс шеңбері жоқ, менде тежегіш жоқ

Хо, мен Бенцті Grim Reaper қолымды сермегенше басқарамын

Мен өзімді Майк сияқты сезінемін, өйткені мен барған кезде аңыз сияқты жүремін

Менің етімді өртеп жібер, сонда бәрі бір ғана қалады

Рух

«Рухтың қайдан келгені және нені қалайтыны ешқашан маңызды емес.

Ол мұны істегеннен бері

алғаш пайда болды.

Ол елді мекеннің бір бөлігі болды.

Ал елді мекен бір бөлігі болды

ол арқылы.

Ол елес.

Ой.

Идея.

бәрібір кінәсіз

зиянды немесе бейбіт болсын.

Сондықтан олар оны ешқашан ұстай алмады.

Оған қанша шынжыр тақаса да.

Олар осындай керемет ақылға ие болды

ұстама».