Epitaph to the Multiplied - Oblivion Machine

Последние воины пали

Родившись, я увидел затмение

Черный глаз властелина

Отражение черных небес

Новая жизнь, ублюдок

Ищет свой путь среди тысяч

Грязь, ложь и слабость

Он хотел бы найти иной

Ненависть этого мира

Разжигает костер разрушения

Наши бревна горят в нем

Рассыпая искры слез

Мой демон — дитя сожаления

Безумный, свободный и дикий

Он навсегда вне закона

И он ненавидит, любя

Я делю ложе со смертью

Я насилую любовь

Ничто не спасет меня от смерти

И я одержим демоном, как он мной

Дайте мне ключи от склепа

Яростное солнце, твой свет меня сожжет

Это жалкое существование

Слишком много знает о том, что такое боль

Пройдя сквозь сонмы времен

Ублюдок не узнает себя

По ту сторону зеркала

Сдыхающая душа старика

Нет счастья и спасения

Под покровом темных небес

Смерть есть избавление

И, плача, ты ждёшь свой конец

Соңғы жауынгерлер құлады

Мен туылғанда тұтылуды көрдім

Егеменнің қара көзі

Қара аспанның көрінісі

Жаңа өмір анашым

Мыңдаған адамның арасынан жолын іздейді

Ластық, өтірік және әлсіздік

Ол басқасын тапқысы келеді

Бұл дүниені жек көру

Жою өртін тұтандырады

Онда бөренелеріміз жанып жатыр

Көз жасының шашыраған ұшқындары

Менің жыным – өкініштің баласы

Ақылды, еркін және жабайы

Ол мәңгілікке тыйым салынған

Және ол жек көреді, жақсы көреді

Мен өліммен бірге төсегімді бөлісемін

Мен махаббатты мәжбүрлеймін

Мені өлімнен ештеңе құтқара алмайды

Ал маған жын кірген сияқты, ол менімен бірге

Маған крипттің кілттерін беріңіз

Қаһарлы күн, сенің жарығың мені өртеп жібереді

Бұл аянышты тіршілік

Ауырсыну туралы тым көп біледі

Уақыт иелерінен өту

Бейбақ өзін танымайды

Айнаның екінші жағында

Қарттың өліп бара жатқан жаны

Бақыт пен құтқарылу жоқ

Қараңғы аспанның астында

Өлім – құтқару

Ал, сен жылап, өз аяғыңды күтесің