Я скоро стану космонавтом - Николай Гринько, Группа Green

Дыхание ровное, пульс девяносто,

Врачи удивляются — так не бывает.

Я объясняю, что все очень просто:

Я вспоминаю.

Я не изменился, такой и остался,

Способен ходить, говорить, улыбаться.

Я вспоминаю, как к ней прикасался.

Сто девятнадцать.

Я скоро стану космонавтом

И улечу отсюда нахрен,

От невесомости пьянея

За герметичной дверцей.

Я скоро стану космонавтом

И улечу отсюда нахрен.

Я обязательно сумею

С таким могучим сердцем.

Приборы сбиваются, в данных ошибки,

Врачи суетятся, не знают, что делать.

Я вспоминаю глаза и улыбку.

Сто тридцать девять.

Дыхание рваное, хочется яду.

Ракета готова, пора собираться.

Я вспоминаю — ты больше не рядом.

Двести шестнадцать.

Тыныс алу біркелкі, импульс тоқсан,

Дәрігерлер таң қалды - бұл болмайды.

Мен барлығы өте қарапайым екенін түсіндіремін:

Менің есімде бар.

Мен өзгерген жоқпын, солай қалдым,

Жүруге, сөйлеуге, күлуге қабілетті.

Мен оған қалай қол тигізгенім есімде.

Жүз он тоғыз.

Мен жақын арада ғарышкер боламын

Ал мен бұл жерден құтыламын

Салмақсыздықтан мас болу

Жабық есіктің артында.

Мен жақын арада ғарышкер боламын

Ал мен бұл жерден құтыламын.

Мен міндетті түрде аламын

Осындай құдіретті жүрекпен.

Құрылғылар адасады, деректерде қателер бар,

Дәрігерлер не істерін білмей әуре болып жатыр.

Көздер мен күлкі есімде.

Жүз отыз тоғыз.

Тынысы тарылды, мен уланғым келеді.

Зымыран дайын, заттарды жинау уақыты келді.

Менің есімде - сіз енді жоқсыз.

Екі жүз он алты.