Странник - Nefestofeles

Куплет 1:

Здесь не виден горизонт, но я готов отправиться в плавание

Без напутственных слов, тихо, зато отдаляясь от гавани

Может я встречу бушующий шторм или до костей пронзающих холод,

Но прошлое пережмет горло, вцепится в тело дикими псами

Если оставить тут все на потом если ходить не решаясь кругами,

А может накроет цунами бумажный кораблик

И судна обломки отправит на дно,

Но как бы там не было мы никогда не предвидим итог

В мире где вечно тьма, вместо солнца светит экран

Тут каждый шаг обман, туман твоих не скроет ран

Где каждый день пропитан серостью, ненависть по пятам

Ходит за тобою что в итоге приводит к тупикам

Забери меня в рай когда наступит май

Тихо тай на руках моих среди этих тайн

Птицею взлетай стремясь в далекий край

Отдай себя на сто процентов и дотла сгорай

Куплет 2:

24 заря и я иду на маяк

Сигналы словно софиты так ослепляя горят

К себе тихонько маня, но снова новый разряд

Видимость ноль и по приборам не видна там земля,

Но это мое путешествие и пусть компас не исправен

Время как ледник медленно тает оставляя в тетради

Заметки на полях, словно заголовки стадий

Это чужая планета, пыль да камни, я тот самый странник,

А за спиной половина пути ориентиры нам не найти

Никто не знает что море таит, но все казалось так просто на вид

Уходит из-под ног земля когда нужен рывок

И снова ищем новый путь среди сотен не пройденных троп,

А минуты бегут

Тянет море ко дну

И я вряд-ли смогу ведь сигналы жизни нам не подадут

Боясь утонуть и уйти в пустоту

Я сойду с корабля, но так и не узнав что на том берегу

1-аят:

Бұл жерде көкжиек көрінбейді, бірақ мен жүзуге дайынмын

Айырмастан, үнсіз, бірақ порттан алыстау

Қатты дауылды немесе сүйекті тесіп өтетін суықты кездестірсем бе,

Бiрақ өткен күн көмейiн шымшып, жабайы иттермен денеге жабысады

Егер сіз бәрін осында қалдырсаңыз, шеңберде жүруге батылыңыз болмаса,

Немесе цунамиді қағаз қайық жауып тастауы мүмкін

Ал кеме қирандыларды түбіне жібереді,

Бірақ бұл қалай болса да, біз ешқашан нәтижені болжай алмаймыз

Қараңғылық мәңгілік әлемде күннің орнына экран жарқырайды

Мұнда әр қадамың алдау, тұманың жараны жасырмайды

Күн сайын сұрғылт боп кеткен жерде өшпенділік өкшеде

Сізге ереді, бұл ақырында тұйыққа апарады

Мамыр айы келгенде мені жұмаққа апар

Осы жұмбақтардың арасында менің қолыма тығылыңыз

Алыс елге ұмтылған құстай ұшып

Өзіңе жүз пайыз бер де, күйіп кет

2-аят:

24 таң мен маякқа барамыз

Прожекторлар сияқты сигналдар соқыр етіп жанады

Үнсіз өзіңізге шақыру, бірақ қайтадан жаңа санат

Көру нөлге тең және аспаптарда жер көрінбейді,

Бірақ бұл менің саяхатым, тіпті компас істен шыққан болса да

Мұздық баяу еріген уақыт дәптерге қалды

Шеткі жазбалар сахналық тақырыптар сияқты

Бұл бөтен планета, шаң мен тастар, мен баяғы кезбемін,

Ал жарты жолдың артында біз бағдарларды таба алмаймыз

Теңіздің не жасыратынын ешкім білмейді, бірақ сыртқы көріністе бәрі қарапайым болып көрінді

Жер серпіліс керек кезде аяқ астынан кетеді

Біз тағы да жүздеген өтпеген жолдардың арасынан жаңа жол іздейміз,

Ал минуттар өтіп жатыр

Теңізді түбіне тартады

Ал менің қолымнан келуі екіталай, өйткені бізге өмірдің сигналдары берілмейді

Суға батып, бос жерге кетуден қорқады

Мен кемеден түсемін, бірақ арғы жағында не бар екенін білмеймін