Storia di Laura - Murubutu, Dia

Fu cosi guardando lei, che il mare si arrestò

Ora non sente, niente più niente, neanche le onde che fermò

Il signor padre strinse il nodo della cravatta

Lustrò ogni placca d’oro di ogni medaglia sulla giacca

Sulla tasca bianca il noto logo della croce di Malta

La divisa della marina gli garantiva un’aura sacra

Laura bambina lo guardava, ammirava come una statua

Per lei il padre era l’unico dio, il suo super io

Dopo che la madre era morta quando lei era nata

Lei non aveva che lui, lui non aveva che lei, nessun’altra

Lui alto ammiraglio al capo di una grande fregata

Quando col palmo caldo le accarezzava la guancia

Diceva: «Sapessi quanto la ho amata, sapessi…

Aveva i tuoi occhi, le tua ciglia, le tua labbra vermiglie da fata»

Nella vita del padre solo la figlia e la nave

Il resto valori da immolare alla morale militare, c'è che

In certi uomini di mare le frontiere si delineano e creano

Il suo cuore era un eremo, una scogliera a picco sull’oceano

Fu cosi guardando lei che il mare si arrestò

Ora non sente, niente più niente, neanche le onde che fermò

Fu cosi guardando lei che il mare si arrestò

Ora non sente, niente più niente, niente più niente

Ma Laura crebbe bella come una dea pagana

Portava vestiti di organza e fiandra, profumava di mandorla amara

Suo padre la voleva al meglio, specchio su terre e mari

L’unica figlia, suo riflesso perfetto, inarrivabile ai mortali

Perciò chiunque fosse che osasse corteggiarla

Veniva smarrito a due mani come le mosche nell’aria

Per lei nessuno era all’altezza di suo padre

E per suo padre nessuno era all’altezza della sua Laura

Ma un giorno di brina, nel clima di una prima mattina

Laura si presentò al braccio di un adone in divisa della marina

Un ufficiale con occhi d’acqua che promise amore

Aveva il bel fare e l’eleganza delle uose nuove

Laura gli disse di sì, sognava una nuova vita

Quando il padre glielo impedì al mattino era già sparita

Dopo un mese tornò sconfitta, negli occhi una scritta:

Per quanto bello l’amore di quello era tutto una finta

Tornò più morta che viva a testa china alla stessa vita

Non aveva più lo sguardo d’incanto di Laura bambina

Passata da una vita da bimba a una vita da vinta

Nessuno capì come sarebbe finita, tutti capirono che era incinta

Il padre non volle sentire ragione «Ora trova un padre al bastardo!

Lo crescerai sola in casa lontana da ogni sguardo!

Sarà il frutto amaro del disonore, la malaerba in casa e tu:

La bandiera a mezz’asta di un cargo al largo!»

Lo udirono spaccare ogni specchio, parlare del male

L’uomo era vecchio: non sapeva dominarsi né comandare

Lo videro incamminarsi e rinnegare il mare

Malediva sé stesso, la figlia, invocava il nome della madre

La ragazza non disse nulla, fuggì verso l’imbrunire

Tornò dopo un giorno col mondo stravolto nell’iride

Era andata da una mezzana, una mezza levatrice

Laura si era fatta ripulire così come si suole dire

Lei non disse niente e nessuno fece domande

Camminava lento, guardava distante le speranze

Stava in piedi poco tempo poi a stento sulle gambe

E poi si mise a letto e lo riempì nel mezzo di sangue

Il padre si chiuse in un silenzio d’onore, niente parole

E lei chiusa non volle parlare neppure al dottore

Aprì la bocca solo verso le ultime ore del sole

Quando morì chiamava solo: «Papà, papà» a bassa voce

Fu cosi guardando lei che il mare si arrestò

Ora non sente, niente più niente

Fu cosi guardando lei che il mare si arrestò

Ora non sente, niente più niente, niente più niente

Осылай оған қарап теңіз тоқтады

Енді ол ештеңені де, басқа ештеңені де, тіпті тоқтаған толқындарды да естімейді

Әкесі галстугінің түйінін қатайтты

Ол күртешедегі әрбір медальдың әрбір алтын тақтасын жылтыратты

Ақ қалтада белгілі мальталық крест логотипі

Әскери-теңіз формасы оған қасиетті аураға кепілдік берді

Лаура бала кезінде оған қарап, мүсін сияқты таңданады

Ол үшін әкесі жалғыз құдай, оның супер эгосы болды

Ол туылғанда анасы қайтыс болғаннан кейін

Ол тек оған ие болды, ол тек оған ие болды, басқа ешкім жоқ

Ол үлкен фрегаттың басында жоғары адмирал болды

Оның жылы алақаны оның бетінен сипады

Ол: «Мен оны қаншалықты жақсы көретінімді білдім, мен білдім ...

Оның сенің көздерің, кірпіктерің, қызыл еріндерің болды»

Әкенің өмірінде тек қызы мен кеме

Әскери моральға құрбандыққа шалынатын қалған құндылықтар бар

Кейбір теңіз адамдарында шекаралар белгіленіп, жасалады

Оның жүрегі мұхитқа қарайтын жартас, эрмитаж болатын

Осылай оған қарап теңіз тоқтады

Енді ол ештеңені де, басқа ештеңені де, тіпті тоқтаған толқындарды да естімейді

Осылай оған қарап теңіз тоқтады

Енді ол ештеңе сезбейді, артық ештеңе, артық ештеңе сезбейді

Бірақ Лаура пұтқа табынушы құдайдай әдемі болып өсті

Ол органза мен фиандрадан жасалған көйлектер киді, ащы бадам иісі аңқиды

Әкесі оның ең жақсысын, құрлықта және теңізде айна болғанын қалады

Жалғыз қызы, оның мінсіз көрінісі, адам қолы жетпейтін

Кім болса да, оны өзіне баурап алуға батылы барды

Әуеге ұшқан шыбындай қос қолда жоғалып кетті

Ол үшін әкесіне ешкім тең келмеді

Ал әкесі үшін оның Лаурасына ешкім тең келмеді

Бірақ аязды күн, таңертеңгі ауа райында

Лаура теңіз флотының киіміндегі Адонистің қолында өзін көрсетті

Сүйіспеншілікке уәде берген су көзді офицер

Онда жаңа аяқ киімнің әдемілігі мен талғампаздығы болды

Лаура иә, ол жаңа өмірді армандайтынын айтты

Таңертең әкесі оны тоқтатқанда ол әлдеқашан кетіп қалған

Бір айдан кейін ол жеңіліспен оралды, оның көзінде жазу:

Сүйіспеншіліктің бәрі жалған болғандай әдемі

Ол сол өмірге басын иіп тіріден гөрі өлі болып оралды

Оның бала кезіндегі Лаураның сиқырлы келбеті бұдан былай болмады

Балалық өмірден жеңісті өмірге өтті

Мұның қалай аяқталатынын ешкім түсінбеді, бәрі оның жүкті екенін түсінді

Әкесі себебін естігісі келмеді «Енді бейбаққа әке тауып бер!

Сіз оны үйде жалғыз өсіресіз!

Бұл ұятсыздықтың ащы жемісі, үйдегі жаман шөп және сіз:

Теңіздегі жүк кемесінің жартылай діңгегінде ту!»

Олар оның әрбір айнаны сындырып, зұлымдық туралы айтқанын естіді

Ер адам қартайған: үстемдік етуді де, бұйрық беруді де білмеді

Олар оның жолға шығып, теңізді жоққа шығарғанын көрді

Өзін, қызын қарғады, Ананың атын шақырды

Қыз ештеңе демей, кешке қарай қаша жөнелді

Ол бір күннен кейін дүниенің нұрлы қабығымен оралды

Ол жартылай акушеркаға барған

Олар айтқандай, Лаура тазартылды

Ол ештеңе айтпады және ешкім сұрақ қойған жоқ

Ақырын жүріп, алыстағы үміттерге қарады

Ол аз уақыт тұрып, аяғымен әрең тұрды

Сосын төсекке жатып, ортасын қанға толтырды

Әке үнсіз намыспен жабылды, сөз жоқ

Ол тіпті дәрігермен сөйлескісі келмеді

Күннің соңғы сағаттарында ғана аузын ашты

Қайтыс болғаннан кейін «папа, папа» деп ғана дауыстап шақыратын

Осылай оған қарап теңіз тоқтады

Енді ол ештеңе естімейді, басқа ештеңе естімейді

Осылай оған қарап теңіз тоқтады

Енді ол ештеңе сезбейді, артық ештеңе, артық ештеңе сезбейді