Ferrugem - Mônica Vasconcelos & Nóis, Davide Mantovani, Ife Tolentino

Mera luz que invade a tarde cinzenta

E algumas folhas deitam sobre a estrada

O frio é o agasalho que esquenta

O coração gelado quando venta

Movendo a água abandonada

Restos de sonhos sobre um novo dia

Amores nos vagões, vagões nos trilhos

Parece que quem parte é a ferrovia

Que mesmo não te vendo te vigia

Como mãe, como mãe

Que dorme olhando os filhos

Com os olhos na estrada

E no mistério solitário da penugem

Vê-se a vida correndo, parada

Como se não existisse chegada

Na tarde distante, ferrugem ou nada

Сұр түске енген жай жарық

Ал кейбір жапырақтар жолда  жатыр

Суық - бұл жылытатын пальто

Жел соққанда салқын жүрек

Тастанды суды жылжыту

Жаңа күн туралы армандардың қалдығы

Вагондарда, вагондарда ғашықтар

Теміржол  кетіп бара жатқан сияқты

Бұл сізді көрмегеннің өзі сізді бақылайды

Ана ретінде, ана ретінде

Кім балаларына қарап ұйықтайды

Жолда көзбен

Төменнің жалғыз құпиясында

Өмір жүгіріп, тоқтап тұрады

Келу жоқ сияқты

Алыс күннің екінші жартысында тот немесе ештеңе жоқ