Море, песок - Мира

Мне кажется осень настала

Была любовь была и не стало

И где-то лишь отблески света

Моей любви, твоей любви.

Мне часто тебя не хватало

Мне редко давалось успеть

Любви, а мгновение мало

Мне больно сказать тебе: нет.

Прпев:

Море, песок, уносит вода

И мне не важно, куда, не важно, куда

И мне тебя не хватает и трудно дышать

Я посреди океана, куда мне бежать?

Случайность и где-то сомнения

Любовь как игра на мгновения,

А правила слишком жестоки

К моей любви, к твоей любви.

Не думать как всё происходит

Не видеть, не слышать, уходит

Не знаю зачем нам свобода

Зачем нам пол-жизни, пол-года.

А я могла с тобой счастливой быть

Я не смогу так быстро всё забыть…

Күз келді деп ойлаймын

Махаббат болды, жоқ

Ал бір жерде тек жарық шағылыстары

Менің махаббатым, сенің махаббатың.

Мен сені жиі сағындым

Менің уақытым сирек болатын

Махаббат, бірақ бір сәт жеткіліксіз

Саған жоқ деп айту маған ауыр тиеді.

Алдыңғы:

Теңіз, құм, су алып кетеді

Ал мен үшін қайда, қайда екені маңызды емес

Ал мен сені сағындым, тыныс алуым қиын

Мен мұхиттың ортасындамын, қайда жүгіруім керек?

Апат және бір жерде күмән

Махаббат сәттердің ойыны сияқты

Ал ережелер тым қатыгез

Менің махаббатыма, сенің махаббатыңа.

Істің қалай жүріп жатқанын ойламаңыз

Көрме, естіме, кетеді

Бізге бостандық не үшін керек екенін білмеймін

Жарты өмір, жарты жыл бізге не үшін керек.

Ал мен сенімен бақытты бола алар едім

Мен бәрін тез ұмыта алмаймын...