Шёл сотый день как умер мой герой - Meerror

Мы делим на двоих один и тот же сон

И верим на двоих в одну мечту

Каждый вечер я кладу лицо

Где-то возле твоих тёплых губ

Мы верим, что наш самолёт

Никогда не упадёт в лесу

Где никто уже нас не найдёт

Повезёт если пойдём ко дну

Держи на цепи свою жизнь

Доверяя только облакам

Через горы через океан

Я найду тебя моя печаль

Шёл сотый день, как умер мой герой

На переплете книг

Возьми меня с собой чтобы и грусть

Делить на нас двоих

Может я уже не вспомню, как мне было одиноко

Каплей по стеклу и только голос отчетливо слышу

Может я погас немного, извини, привычка мокнуть

Размазанный шрифт, слипшийся том, кучи страниц, но все об одном

Нарисуй меня на фоне городского шума

Собираюсь утонуть среди странниц бездумно

Нарисуй мою печаль на фоне темных улиц

Насколько мне плохо, город как кость в моем горле,

Но герой на страницы теперь не ногой

Шёл сотый день, как умер мой герой

На переплете книг

Возьми мою ладонь чтобы и грусть

Делить на нас двоих

Екеуміздің арманымыз бір

Ал біз бір арманға екіге сенеміз

Күнде кешке бетімді қоямын

Жылы ерніңізге жақын жерде

Біздің ұшақ деп сенеміз

Ешқашан орманға түспейді

Бізді ешкім таба алмайтын жерде

Егер біз түбіне жетсек, бақыттымыз

Өміріңізді шынжырлаңыз

Тек бұлттарға сену

Мұхиттың арғы жағындағы таулар арқылы

Мен сенен мұңымды табамын

Кейіпкерімнің қайтыс болғанына жүзінші күн болды

Кітаптарды түптеу туралы

Мені өзіңмен бірге қайғыға апар

Екеумізге бөліңіз

Қаншалықты жалғызсырағаным есімде жоқ шығар

Шыны тамшы және тек дауыс анық естіледі

Кішкене сыртқа шығып кеткен шығармын, кешіріңіз, суланатын әдетім

Жалған шрифт, жабысқақ көлем, үйінділер, бірақ бәрі бір нәрсе туралы

Мені қаланың шуына қарсы тарт

Қаңғыбастардың арасында санасыз батып кетем

Менің мұңымды қараңғы көшелерге сал

Қалай көңілім ауыр, тамағымдағы сүйектей қала

Бірақ беттегі батыр енді аяқ емес

Кейіпкерімнің қайтыс болғанына жүзінші күн болды

Кітаптарды түптеу туралы

Қолымды алшы қайғыға

Екеумізге бөліңіз