Золотистый локон - Маша Гойя

Поздняя любовь выпала на долю твою

Как нежданный снег посреди весны выпадает

Поздняя любовь, ничего я так не боюсь

Как тревог своих, что она однажды растает, как снег

Как давным-давно, что-то говоришь невпопад

Как давным-давно, ночью просыпаясь от счастья

Пусть всё будет так, не смотри, любимый, назад

Поздняя любовь, пусть моею первою будет она,

Но я не знаю, сколько лет

С тобой отведено нам Богом,

Но я храню, как твой портрет

Один, один твой серебристый локон

Серебристый локон

Ты прости, но мне прошлого, увы, не забыть

Всё, что не дано, в жизни не бывает случайным

Было у тебя несколько подарков судьбы

Только все они за долги твои уж давно отданы,

Но я не знаю, сколько лет

С тобой отведено нам Богом,

Но я храню, как твой портрет

Один, один твой серебристый локон

Серебристый локон

Серебристый локон

Кеш махаббат сенің тағдырыңа түсті

Көктемнің ортасында күтпеген қар сияқты жауады

Кеш махаббат, мен ештеңеден қорықпаймын

Бір күні қардай еріп кететінін оның уайымы сияқты

Баяғыда сияқты, сіз орынсыз бірдеңе айтасыз

Бұрынғыдай түнде қуанышпен оянатын

Осылай болсын, қарама, жаным, артқа

Кеш махаббат, ол менің бірінші болсын

Бірақ қанша жаста екенін білмеймін

Бізге Құдай тағайындаған сенімен,

Бірақ мен сенің портретіңді сақтаймын

Бірі, бірі – күміс бұйрасың

Күміс бұйра

Кешіріңіз, бірақ, өкінішке орай, мен өткенді ұмыта алмаймын

Өмірде берілмегеннің бәрі кездейсоқ емес

Сізде тағдырдың бірнеше сыйлары болды

Тек олардың бәрі сіздің қарыздарыңыз үшін бұрыннан бері берілген,

Бірақ қанша жаста екенін білмеймін

Бізге Құдай тағайындаған сенімен,

Бірақ мен сенің портретіңді сақтаймын

Бірі, бірі – күміс бұйрасың

Күміс бұйра

Күміс бұйра