The Calling - Martriden

Gazing down into the abyss

Becoming one with its blackness

Overwhelming my conscience

Squeezing life’s essence from my soul

My gaze never ending

Demon eyes track the road

The fallen rotting leaves

Trampled down with my coming

Lunar force bearing down

Black hooves on the trail

Vermin cower in fear

Seeking shelter from my forge

With haste we ride

Guided by destiny’s cry

The calling, quiet and distant

Hearing the echo of the horn

The forest folds its branches

The wilderness encompasses

The path burned into my eyes

No choice but to follow

The storm churning, biting my flesh

As I cleave the way

Through thick spiteful foliage

Rays of the moon lighting my way

I am sure of my task, I will rise once again

I leave this forest in sweat and tatters

My memories now at rest

I am alone, I am free, veiled in darkness

My death riding the hot sphere of dawn

Slowly extending his golden, blood soaked fingers

Across the open plain I follow the calling

Drawing me into everlasting pain

Looking up out the mouth of the chasm

Vainly attempting to escape the blackness

My decimated conscience no ally

Life’s essence ripped from my soul

Тұңғиыққа қарау

Қаралығымен бір болу

Ар-ұжданымды басып қалды

Өмірдің мәнін жанымнан сығып алу

Менің  көзқарасым ешқашан бітпейді

Жынның көздері жолды қадағалайды

Құлаған шірік жапырақтар

Менің келуім басылды

Айдың төмен түсу күші

Соқпақтағы қара тұяқ

Зияндылар қорқады

Мен ұстаханадан пана іздеп жүрмін

Біз асығыс мінеміз

Тағдырдың айқайы басшылыққа алады

Қоңырау, тыныш және алыс

Мүйіздің жаңғырығын есту

Орман бұтақтарын бүктейді

Шөлді қамтиды

Жол менің көзіме оттай түсті

Әрекет етуден басқа амал жоқ

Дауыл соғып, денемді тістейді

Мен жолды бөліп жатқанда

Қалың қатал жапырақтар арқылы

Айдың сәулелері менің жолымды жарықтандырады

Тапсырмамды орындайтыныма сенімдімін, тағы да көтерілемін

Мен бұл орманды термен және бытырап кетемін

Менің естеліктерім қазір демалыста

Мен жалғызбын                        ,              ,                     ,                     ,                  ,                     ,                    ,                  ,          , 

Менің  өлім таңның  ыстық  сферасында  мініп 

Алтындай қанға малынған саусақтарын ақырын созып

Ашық жазықтың арғы жағында мен қоңырауға еремін

Мені мәңгілік азапқа тартады

Шұңқырдың аузынан жоғары қарай

Қараңғылықтан құтылуға бекер әрекет

Менің қираған ар-ұжданым одақтас емес

Өмірдің мәні менің жанымнан жұлып алды