Осень - Марсель

Парад осенней листвы,

Когда в убранстве сады,

Услышишь вдруг тихий шепот, то поет листопад...

Осенний мокрый сад...

Нет никого, только ты…

Сжигая за собой мосты…

Уводишь за руку меня, с собою в сказку снов…

От серых стен домов…

От этих серых лиц людей,

Туда, где спят в тиши сады…

Связав свою судьбу с моей,

Ты мне подаришь эти сны…

Прости мне слабости души!

Я так устал… Ты прости!

Так трудно жить, когда тебя совсем никто не ждет…

И не хватает нот…

Как день за днем, ты за листом…

Рука в руке и мы идем…

И ты молчишь и я молчу…Нам не нужны слова…

Зачем словам листва…

Дыша прохладой и травой,

Я ухожу от горьких мук...

Я становлюсь самим собой!

Спасибо, о, мой верный друг!

Только ты… подаришь эти сны…

Подаришь эти сны…

күзгі жапырақтар шеруі

Бақтар безендірілгенде,

Сіз кенеттен тыныш сыбырды естисіз, содан кейін жапырақтардың түсуі ән салады ...

Күзгі дымқыл бақ...

Сенен басқа ешкім жоқ...

Артыңызда жанып тұрған көпірлер...

Сіз мені қолымнан ұстайсыз, өзіңізбен бірге армандар ертегісіне кіресіз ...

Үйлердің сұр қабырғаларынан ...

Адамдардың мына сұр жүздерінен

Бақтар тыныштықта ұйықтайтын жерде ...

Өз тағдырыңды менің тағдырыммен байланыстыру

Сіз маған бұл армандарды бересіз ...

Маған жанның әлсіздігін кешір!

Мен қатты шаршадым ... Мені кешіріңіз!

Сені ешкім күтпесе өмір сүру өте қиын...

Ал ноталар жоқ...

Күн өткен сайын сіз парақтың артындасыз ...

Қол ұстасып кеттік...

Ал сен үндемейсің, мен үндемеймін... Бізге сөз керек емес...

Неліктен сөздер жапырақтар ...

Салқындық пен шөппен тыныс алу,

Мен ащы азапты тастаймын ...

Мен өзім боламын!

Рахмет, менің шынайы досым!

Бұл армандарды тек сен ғана бересің...

Осы армандарды беріңіз ...