João Valentão - Maria Creuza

João Valentão é brigão

Pra dar bofetão

Não presta atenção e nem pensa na vida

A todos João intimida

Faz coisas que até Deus duvida

Mas tem seu momento na vida

É quando o sol vai quebrando

Lá pro fim do mundo pra noite chegar

É quando se ouve mais forte

O ronco das ondas na beira do mar

É quando o cansaço da lida da vida

Obriga João se sentar

É quando a morena se encolhe

Se chega pro lado querendo agradar

Se a noite é de lua

A vontade é contar mentira

É se espreguiçar

Deitar na areia da praia

Que acaba onde a vista não pode alcançar

E assim adormece esse homem

Que nunca precisa dormir pra sonhar

Porque não há sonho mais lindo

Do que sua terra, não há

Джоао Валентао - төбелесші

ұру

Көңіл бөлмейді, өмірді де ойламайды

Барлығы Джон қорқытады

Тіпті Құдай күмәнданатын істермен айналысыңыз

Бірақ оның өмірде өз сәті бар

Міне, күн батқанда

Түнге дейін дүниенің ақыры

Сол кезде сіз оны ең күшті естисіз

Теңіз жағасындағы толқындардың гүрілі

Өмірдің шаршаған сол кезде

Джонды отыруға мәжбүрлейді

Сол кезде брюнетка кішірейеді

Көңілге келейін деп жағына келсең

Түн ай болса

Тілегі – өтірік айту

Ол созылып жатыр

Жағажай құмында жатыр

Бұл көрініс жете алмайтын жерде аяқталады

Бұл кісі осылай ұйықтап қалады

Бұл армандау үшін ұйқының қажеті жоқ

Өйткені бұдан артық әдемі арман жоқ

Сенің жеріңнен басқа жоқ