Мразь - MALEFICIUM ARUNGQUILTA

Я ненавижу этот гребаный мир,

Я ненавижу всех тех то забил.

Здесь царит ложь и суета,

Но это лишь маска, внутри пустота.

Почему нельзя быть просто собой,

Открытый для всех, я честен с тобой,

Слиться с природой, жить не спешить,

Не скрывать свои чувства, открыто любить.

Мы все куда-то спешим,

Оглянувшись назад, то на месте стоим.

Многие блага скрывают печаль,

Одиночество уводит нас глубже в даль.

Встретив друг друга нам нечего сказать,

Хочется открыться, но приходится врать.

Одиночество нас вскоре убьет,

Апокалипсис в нем, апокалипсис идет.

Не видим, не услышим,

Не верим, не узная,

Скрываем лишь чувства,

Над счастьем рыдая.

Посмотри моя боль,

Пожалей ты меня,

Ненавижу других,

Обожаю себя.

Не кричим, не зовем

И ползем как летаем,

Мы рабы, мы слабы,

Живем как умираем.

Посмотри моя боль,

Пожалей ты меня,

Унижая других,

Возвышая себя.

Ученые создали новую боль,

И они наблюдают за тобой,

Как в истерике спасаешься ты,

Как разрушаются, наши мечты.

Дети слепы, боль для них ничто,

Поколение индиго, поколение зло.

Но мы же сами бросили их,

Слезы из глаз, мы надеялись на них.

Политики, саммиты — экология слаба,

Ее мы восстановим когда дойдем до дна,

Но что восстанавливать, детям вопрос,

это их проблема, это их взнос.

На ваши чувства всем наплевать,

Нам хочется жить, хочется жрать.

В борьбе за выживание рухнули миры,

неправильный путь выбираем мы.

Я видела мертвые лица,

От страха остались улыбки,

И ад нам казался раем,

Реальность была ошибкой.

Не выдержав родительской ласки,

колола я себе вены,

К себе я была беспощадна,

Имели все мое тело.

Не видим, не услышим,

Не верим, не узная,

Скрываем лишь чувства,

Над счастьем рыдая.

Посмотри моя боль,

Пожалей ты меня,

Ненавижу других,

Обожаю себя.

Не кричим, не зовем,

И ползем как летаем,

Мы рабы, мы слабы,

Живем как умираем.

Чувства мертвы, падаем в грязь,

Проще пройти, пьяная мразь.

Лучше не видеть, остаться вдали,

Вроде не трогал, а руки в крови.

Можно не слышать, но что-то солгать,

В центре событий, всех удивлять.

Пьяный от славы, мир пред тобой,

он требует зрелищ и покончит с тобой.

Мен мына дүниені жек көремін

Мен гол соққандардың барлығын жек көремін.

Бұл жерде өтірік пен бос сөз билейді,

Бірақ бұл жай ғана маска, ішінде бостық бар.

Неліктен сіз өзіңіз бола алмайсыз?

Барлығына ашық, мен саған адалмын

Табиғатпен қосылыңыз, өмір сүруге асықпаңыз,

Сезіміңді жасырма, ашық сүй.

Бәріміз бір жерге асығамыз

Артымызға қарасақ орнында тұрамыз.

Көптеген баталар қайғыны жасырады

Жалғыздық бізді алысқа тереңірек апарады.

Бір-бірімізбен кездескенде, айтар сөзіміз жоқ,

Мен ашқым келеді, бірақ өтірік айтуым керек.

Жақында жалғыздық бізді өлтіреді

Ақырзаман оның ішінде, ақырзаман келе жатыр.

Көрмейміз, естімейміз

Сенбейміз, білмейміз,

Тек сезімдерді жасыру

Бақыттан жылап.

Менің ауырғанымды қара

Мені аяшы

Мен басқаларды жек көремін

Мен өзімді жақсы көремін.

Біз айқайламаймыз, қоңырау шалмаймыз

Біз ұшқандай жорғалаймыз,

Біз құлбыз, әлсізбіз

Біз өлгендей өмір сүреміз.

Менің ауырғанымды қара

Мені аяшы

Басқаларды қорлау

Өзіңізді көтеру.

Ғалымдар жаңа ауруды ойлап тапты

Ал олар саған қарап отыр

Қалай өзіңізді истерикадан құтқарасыз,

Біздің армандарымыз қалай жойылады.

Балалар соқыр, олар үшін ауырсыну ештеңе емес,

Индиго ұрпақ, зұлым ұрпақ.

Бірақ біз өзіміз оларды тастап кеттік,

Көзден жас ағып, үміттендік.

Саясаткерлер, саммиттер - қоршаған орта әлсіз,

Біз оны түбіне жеткенде қалпына келтіреміз,

Бірақ нені қалпына келтіру керек - бұл балалар үшін сұрақ,

бұл олардың мәселесі, бұл олардың үлесі.

Сезіміңе ешкім мән бермейді,

Өмір сүргіміз келеді, жегіміз келеді.

Тіршілік үшін күресте дүниелер күйреді

Біз дұрыс емес жолды таңдаймыз.

Мен өлі тұлғаларды көрдім

Күлімсіреу қорқыныштан қалды,

Ал тозақ бізге жұмақ сияқты көрінді,

Шындық қате болды.

Ата-ана мейіріміне төтеп бере алмаған,

Мен тамырымды шаншып алдым,

Мен өзіме мейірімсіз болдым

Бүкіл денем болды.

Көрмейміз, естімейміз

Сенбейміз, білмейміз,

Тек сезімдерді жасыру

Бақыттан жылап.

Менің ауырғанымды қара

Мені аяшы

Мен басқаларды жек көремін

Мен өзімді жақсы көремін.

Біз айқайламаймыз, қоңырау шалмаймыз,

Біз ұшқандай жорғалаймыз,

Біз құлбыз, әлсізбіз

Біз өлгендей өмір сүреміз.

Сезімдер өлі, балшыққа құлады

Өтіп кету оңайырақ, мас қоқыс.

Көрмеу, алыстау жақсы,

Қолы тимеген сияқты, бірақ қолдары қанға боялған.

Сіз естімейсіз, бірақ бірдеңе өтірік айтасыз,

Оқиғалардың ортасында, барлығын таң қалдыру.

Даңққа мас болып, алдыңда дүние,

ол көзілдірікті талап етеді және сізді аяқтайды.