Echoes of Mine - M83

Il est tard.

Je cherche mon autre chez-moi, et je prends un chemin que je ne

connais pas:

Un petit sentier qui longe les usines et la ville entre-coupant par la forêt

Je commence à peine à entrevoir la nature, lorsque tout d’un coup, la nuit tombe

Je suis plongée dans un monde de silence, pourtant je n’ai pas peur

Je m’endors quelques minutes, tout au plus, et quand je me réveille

Le soleil est là et la forêt brille d’une lumière éclatante

Je reconnais cette forêt.

Ce n’est pas une forêt ordinaire, c’est une forêt de

souvenirs

Mes souvenirs.

Cette rivière blanche et sonore, mon adolescence

Ces grands arbres, les hommes que j’ai aimés.

Ces oiseaux qui volent, au loin,

mon père disparu

Mes souvenirs ne sont plus des souvenirs

Ils sont là, vivants, près de moi, ils dansent et m’enlacent, chantent et me

sourient

Je regarde mes mains.

Je caresse mon visage, et j’ai 20 ans

Et j’aime comme je n’ai jamais aimé

Кеш.

Мен басқа үйімді іздеп жүрмін, мен жоқ жолға түсіп жатырмын

білмеймін:

Орманмен қиылысатын зауыттар мен қаланың бойымен өтетін шағын жол

Мен табиғатқа енді ғана көз жүгірте бастадым, кенет түн орнаған кезде

Мен тыныштық әлеміне батып кеттім, бірақ мен қорықпаймын

Мен көп дегенде бірнеше минут ұйықтаймын, ал оянғанда

Күн шығып, орман жарқырайды

Мен бұл орманды танимын.

Бұл қарапайым орман емес, бұл орман

естеліктер

Менің естеліктерім.

Мынау аппақ сыңғыр дария, менің жастық шағым

Бұл үлкен ағаштар, мен жақсы көретін адамдар.

Сол ұшатын құстар

сағынған әкем

Менің естеліктерім енді естелік емес

Олар сонда, тірі, қасымда, билеп, мені құшақтап, ән айтады және

күлу

Мен қолыма қараймын.

Мен бетімді силаймын, жасым 20-да

Ал мен ешқашан сүймегендей жақсы көремін