Мандолина, гитара и бас - Луи Маркович, Павел Гофман, Юрий Благов

Каждый вечер, вернувшись с работы,

Трое милых веселых парней,

Разложив в своем садике ноты,

Развлекали родных и друзей.

Позабыв все земные заботы,

И усевшись на травку под вяз,

Вы поверьте, звучали не хуже, чем джаз,

Мандолина, гитара и бас!

Да-да, да-да, как джаз —

Мандолина, гитара и бас!

Слушать их собирались соседки,

Прибегали мальчишки гурьбой,

Даже дворник был гостем нередким,

Со своей многолюдной семьей.

Воробьи облепляли все ветки, —

Сколько мог разместить старый вяз…

Скажем прямо: имели успех среди масс

Мандолина, гитара и бас!

Да-да, успех среди масс,

Мандолина, гитара и бас!

И всегда на балконе с цветами

Было видно головку одну,

Что сверкая во мраке глазами,

Все смотрела с тоской на луну.

И за нею следя вечерами,

Порешил тогда маленький джаз:

«Что ж, соседка влюбилась в кого-то из нас —

В мандолину?

Гитару?

Иль в бас?!»

В кого, в кого из нас —

В мандолину, гитару иль бас?

И с тех пор для них стало законом:

Каждый день, перед тем, как играть,

Они взгляд поднимали к балкону:

«Без нее разве можно начать?»

И, завидуя каждому тону,

Что летел к ней в тот сказочный час, —

На балкон устремлялись все три пары глаз:

Мандолина, гитара и бас!

Да-да, да-да, шесть глаз —

Мандолина, гитара и бас!

Время шло, а друзья все не знали,

Кто соседкою выбран из них.

Они спорили много, гадали:

«Не могла же влюбиться в троих!?»

Много спорили — мало узнали,

А соседка вдруг скрылась из глаз,

И напрасно к балкону сходились не раз

Мандолина, гитара и бас!

Да-да, да-да, не раз —

Мандолина, гитара и бас!

Дело в том, что соседка любила,

А любила она всей душой,

Краснофлотца соседа Данилу,

Что с похода вернулся домой…

А друзья поклялись до могилы,

Что не сядут уж больше под вяз!

И забытые всеми лежат там сейчас —

Мандолина, гитара и бас!

Да-да, лежат сейчас

Мандолина, гитара и бас…

Күнде кешке жұмыстан қайтқан соң,

Үш сүйкімді күлкілі жігіт

Сіздің бақшаңызға жазбаларды тарату,

Олар туыстары мен достарының көңілін көтерді.

Жердегі барлық уайымдарды ұмытып,

Қарағаш астындағы шөпке отырып,

Маған сеніңіз, олар джаздан жаман естілмеді,

Мандолин, гитара және бас!

Иә, иә, иә, иә, джаз сияқты -

Мандолин, гитара және бас!

Көршілер оларды тыңдамақ болды,

Жігіттер тобыр болып жүгірді,

Тіпті сыпырушы да жиі қонақ болатын,

Үлкен отбасыммен.

Торғайлар барлық бұтақтарды жауып тастады, -

Ескі қарағашқа қанша сыйды...

Ашығын айтайық: олар бұқара арасында табысты болды

Мандолин, гитара және бас!

Иә, иә, бұқара арасындағы табыс,

Мандолин, гитара және бас!

Әрқашан гүлдермен балконда

Бір басы көрінді

Қараңғыда жарқыраған көздер,

Барлығы айға сағынышпен қарады.

Кешке оның соңынан еріп,

Содан кейін кішкене джаз шешім қабылдады:

«Е, көршіміз бірімізге ғашық болып қалды...

Мандолинаға ма?

гитара?

Әлде басспен?!»

Кімге, кімге –

Мандолин, гитара немесе бас?

Содан бері бұл олар үшін заң болды:

Күн сайын ойын алдында

Олар балконға қарап:

«Онсыз неден бастайсың?»

Әр тонды қызғанып,

Бұл таңғажайып сағатта оған ұшып кетті, -

Үш жұп көз де балконға жүгірді:

Мандолин, гитара және бас!

Иә, иә, иә, иә, алты көз

Мандолин, гитара және бас!

Уақыт өтті, бірақ достар бәрін білмеді

Солардың арасынан кім көрші болып сайланды.

Олар көп таласып, таң қалды:

«Үшеуіне ғашық бола алмадың ба!?»

Біз көп ұрыстық - аз үйрендік,

Көршісі кенет көзден ғайып болды,

Бекер олар балконға бірнеше рет жиналды

Мандолин, гитара және бас!

Иә, иә, иә, иә, бірнеше рет -

Мандолин, гитара және бас!

Көршінің сүйгені шындық

Ол шын жүрегімен сүйді,

Қызыл теңіз флотының көршісі Данила,

Ол жорықтан үйге оралды ...

Ал достар қабірге ант берді,

Олар енді қарағаштың астында отырмайды!

Қазір бәрі ұмытылған жерде жатыр -

Мандолин, гитара және бас!

Иә, иә, өтірік айт

Мандолин, гитара және бас…