Clara - Lucrecia

Clara de la Manigua era una flor de La Habana

que en noches de gala pintaba el amor.

Clara, hija del frío y la llama,

se fue una mañana, la fuente cantaba, se oía una voz:

Si tú quisieras mañana, canela en rama, flor de maní

yo te daría un te quiero, un sol, un lucero, un lirio en abril,

yo prendería en tu pelo la flor del deseo, clavel carmesí.

Clara de luna de madrugada, la flor de un tiempo que amaba

galantes pavanas, pensiles en flor.

Clara porque cien años no es nada, porque cien años no es nada

y cada mañana, desde mi ventana, se escucha decir:

Si tú quisieras mañana, canela en rama, flor de maní

yo te daría un te quiero, un sol, un lucero, un lirio en abril,

yo prendería en tu pelo la flor del deseo, clavel carmesí.

Clara de tu leyenda olvidada, de tu leyenda olvidada

ya no queda nada, la fuente cantaba, se oía decir:

Si tú quisieras mañana, canela en rama, flor de maní

yo te daría un te quiero, un sol, un lucero, un lirio en abril,

yo prendería en tu pelo la flor del deseo, clavel carmesí.

Клара де ла Манигуа Гавананың гүлі болды

мерекелік кештерде ол махаббатты суреттеген.

Клара, суық пен жалынның қызы,

ол бір күні таңертең кетіп қалды, фонтан ән салды, дауыс естілді:

Ертең десең даршын таяқшасы, жержаңғақ гүлі

Сәуірде мен саған мен сені сүйемін, күн, жұлдыз, лалагүл сыйлар едім,

Шашыңа тілек гүлін түйрер едім, Қып-қызыл қалампыр.

Клара де луна таң ата, мен сүйген кездің гүлі

батыр паваналар, гүлдегі пенсилер.

Клара өйткені жүз жыл ештеңе емес, өйткені жүз жыл ештеңе емес

және күн сайын таңертең менің тереземнен олардың:

Ертең десең даршын таяқшасы, жержаңғақ гүлі

Сәуірде мен саған мен сені сүйемін, күн, жұлдыз, лалагүл сыйлар едім,

Шашыңа тілек гүлін түйрер едім, Қып-қызыл қалампыр.

Клара сенің ұмытылған аңыздың, ұмытылған аңыздың

ештеңе қалмады, фонтан ән салды, естілді:

Ертең десең даршын таяқшасы, жержаңғақ гүлі

Сәуірде мен саған мен сені сүйемін, күн, жұлдыз, лалагүл сыйлар едім,

Шашыңа тілек гүлін түйрер едім, Қып-қызыл қалампыр.