Adı Menekşe - Levent Yüksel

Bu şehrin meydanlarında, garında, rıhtımında

Sensizlik bir türlü yakamı bırakmıyor

Bütün duraklarda, kahvelerde

Büyük, küçük yalanların

Dönüp dönüp vuruyor ansızın beni yerden yere

Yok ettim salındığın billur aynaları

Şimdi uzun uykuların tam zamanıdır

Bir yorhan misali örtündüm yalnızlığı

Bu yıl da asşk buraya hiç uğramadı

Silinsin izim, hiçliğim sokakta kalsın

Gölgemi yakın, bu dünya beni yok saysın

Emanet ettim bıraktığın herşeyi

Dedim siz susuz bırakmayın menekşeyi...

Бұл қаланың алаңдарында, станцияларында, доктарында

Надандық мені ешқашан тастамайды

Барлық аялдамаларда, кафелерде

Сіздің үлкен кішкентай өтіріктеріңіз

Ол бұрылып, кенет маған соқтығысады

Мен сен тербететін хрусталь айналарды қираттым

Қазір ұзақ ұйықтайтын уақыт

Жалғыздықты йорхандай жаптым

Бұл жылы махаббат ешқашан болған емес

Ізім өшсін, жоқтығым көшеде қалсын

Көлеңкемді өртеп жібер, бұл дүние мені елемейді

Сен қалдырғанның бәрін сеніп тапсырдым

Күлгінді сусыз қалдырма дедім...